إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ پرهيزگاران در بهشتها و نعمتند.
فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ؛ از آنچه پروردگارشان به آنها داده است شادمانند ، و خدا آنها را از عذاب جهنم نگه داشته است.
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ به پاداش کارهايي که کرده ايد بخوريد و بياشاميد گوارايتان باد.
مُتَّكِئِينَ عَلَى سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ بر آن تختهاي کنار هم چيده ، تکيه مي زنند حوريان را همسرشان مي ، گردانيم.
(17) وقتی کیفر تکذیبکنندگان را بیان کرد، نعمت پرهیزگاران را نیز ذکر نمود تا هم تشویق کرده باشد و هم بیم داده باشد، و دلها در میان ترس و امید به سر ببرند. پس فرمود: (﴿إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ﴾) بیگمان کسانی که با انجام دادن دستورات و پرهیز از منهیّات از خشم و ناخشنودی و عذاب خداوند پروا داشته و پرهیز نمودهاند، (﴿فِي جَنَّٰتٖ﴾) در باغهایی هستند که درختان پر شکوفه و نهرهای خروشان و منظرههای شگفتانگیز و منزلهای آراسته، آن باغها را فرا گرفتهاند. (﴿وَنَعِيمٖ﴾) و در ناز و نعمت هستند. و این شامل نعمتهای قلبی و روحی و بدنی میباشد.
(18) (﴿فَٰكِهِينَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ﴾) از آنچه پروردگارشان به آنان داده شاد و خوشحالاند، و با شادی و لذّت از آن بهره میبرند و از نعمتهای وصف ناپذیری که خداوند به آنها داده خوشحالاند، و هیچ کس نمیداند که چه نعمتهای لذّت بخشی برای وی پنهان شده است. (﴿وَوَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ﴾) و خداوند آنان را از عذاب دوزخ محفوظ داشته است. پس هرآنچه را که دوست داشتنی است به آنها داده است، و از آنچه مایۀ ترس و وحشت است آنان را نجات داده است، چون کارهایی کردهاند که خداوند دوست داشته است، و از آنچه خدا را ناخشنود میکند پرهیز کردهاند.
(19) (﴿كُلُواۡ وَٱشۡرَبُواۡ﴾) و از انواع خوردنیها و نوشیدنیها که دوست دارید بخورید و بیاشامید، (﴿هَنِيَٓٔۢا﴾) و نوش و گوارایتان باد. (﴿بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ﴾) آنچه بدان دست یافتهاید، به سبب کارهای نیک و گفتههای خوبتان است که انجام دادهاید.
(20) (﴿مُتَّكِِٔينَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖ﴾) آنان با راحتی و آرامش بر تختهایی که با انواع پردهها آراسته شدهاند و در کنار هم قرار گرفتهاند تکیه میزنند. و خداوند تختها را اینگونه توصیف نمود که در کنار هم و ردیف هستند. تا بر کثرت آن و ترتیب زیبایشان دلالت نماید، و نشانگر آن باشد که آنها گرد هم میآیند و با مهربانی و شادی زندگی میکنند. پس وقتی از نعمتهای قلبی و روحی و جسمی برخودار شدند، آن گونه که در تصوّر هیچ انسانی نمیگنجد، خوردنیهای لذیذ و نوشیدنیهای گوارا و مجالس زیبا که به دل هیچ انسانی خطور نمیکند، بهرهمند شدن از زنانی باقی میماند که شادی جز با آنها کامل نمیشود. پس خداوند متعال بیان کرد آنها همسرانی دارند که از نظر هیئت و آفرینش و اخلاق از همۀ زنها کاملتر میباشند. بنابراین فرمود: (﴿وَزَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ﴾) و حورهای درشت چشم را به همسری آنان در میآوریم و آنها زنانی هستند که از زیبایی ظاهری برخوردار هستند و هم دارای اخلاق خوب میباشند که این باعث میشود بینندگان از زیبایی آنها به حیرت بیفتند، و عقلهای جهانیان را بربایند و نزدیک است که دلها از اشتیاق و علاقۀ به سوی آنها پر بگشایند. «عِیْن» یعنی درشت چشم، حورهایی که چشمهایی دلکش دارند که سیاهی و سفیدی آن بسیار زیباست.