وَمَا مَنَعَهُمْ اَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقٰتُهُمْ اِلَّآ اَنَّهُمْ كَفَرُوْا بِاللّٰهِ وَبِرَسُوْلِهٖ وَلَا يَأْتُوْنَ الصَّلٰوةَ اِلَّا وَهُمْ كُسَالٰى وَلَا يُنْفِقُوْنَ اِلَّا وَهُمْ كٰرِهُوْنَ ( التوبة: ٥٤ )
Wa maa mana'ahum an tuqbala minhum nafaqaatuhum illaaa annnahum kafaroo billaahi wa bi Rasoolihee wa laa yaatoonas Salaata illaa wa hum kusaalaa wa laa yunfiqoona illaa wa hum kaarihoon
حسین تاجی گله داری:
و هیچ چیز مانع قبول انفاقهای آنها نشد، مگر آنکه به الله و پیامبرش کافر شدند، و جز با کسالت (و بی میلی) برای نماز حاضر نمیشوند، و جز با کراهت انفاق نمیکنند.
English Sahih:
And what prevents their expenditures from being accepted from them but that they have disbelieved in Allah and in His Messenger and that they come not to prayer except while they are lazy and that they do not spend except while they are unwilling. (At-Tawbah [9] : 54)
1 Mokhtasar Farsi (Persian)
و چیزی مانع پذیرش انفاقشان نشد مگر سه امر: کفرشان به الله و رسولش، کسالت و سنگینیشان هنگامیکه نماز میخوانند، و اینکه اموالشان را به رغبت انفاق نمیکنند، بلکه فقط از روی اکراه آن را انفاق میکنند؛ زیرا نه در نمازشان، و نه در انفاقشان امید ثواب ندارند.