Skip to main content

فَقَالَ اِنِّيْٓ اَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَنْ ذِكْرِ رَبِّيْۚ حَتّٰى تَوَارَتْ بِالْحِجَابِۗ  ( ص: ٣٢ )

faqāla
فَقَالَ
And he said
അപ്പോൾ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു
innī
إِنِّىٓ
"Indeed I
നിശ്ചയമായും ഞാൻ
aḥbabtu
أَحْبَبْتُ
[I] preferred
ഞാൻ സ്നേഹംവെച്ചു
ḥubba l-khayri
حُبَّ ٱلْخَيْرِ
(the) love (of) the good
നന്മയുടെ(നന്മയോടുള്ള സ്നേഹം)
ʿan dhik'ri
عَن ذِكْرِ
for (the) remembrance
സ്മരണയാൽ
rabbī
رَبِّى
(of) my Lord"
എൻ്റെ രക്ഷിതാവിൻ്റെ
ḥattā tawārat
حَتَّىٰ تَوَارَتْ
Until they were hidden
അതു മറയുന്നതു വരെ, അങ്ങിനെ അത് തിരോധാനം ചെയ്തു
bil-ḥijābi
بِٱلْحِجَابِ
in the veil;
മറയിൽ, മറയാൽ

Faqaala inneee ahbabtu hubbal khairi 'an zikri Rabbee hattaa tawaarat bilhijaab (Ṣād 38:32)

English Sahih:

And he said, "Indeed, I gave preference to the love of good [things] over the remembrance of my Lord until it [i.e., the sun] disappeared into the curtain [of darkness]." (Sad [38] : 32)

Karakunnu/Elayavoor (കാരകുന്ന് & എളയാവൂര്):

അപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ''ഞാന്‍ ഈ സമ്പത്തിനെ സ്‌നേഹിക്കുന്നത് എന്റെ നാഥനെ സ്മരിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ്.'' അങ്ങനെ ആ കുതിരകള്‍ മുന്നില്‍നിന്ന് പോയി മറഞ്ഞു. (സ്വാദ് [38] : 32)

1 Abdul Hameed/Parappoor (അബ്ദുല്‍ ഹമീദ് & പറപ്പൂര്‍)

അപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്‍റെ രക്ഷിതാവിന്‍റെ സ്മരണ വിട്ട് ഐശ്വര്യത്തോടുള്ള പ്രിയത്തിൽ ഞാന്‍ മുഴുകിപ്പോയിരിക്കുന്നു‌.[1] അങ്ങനെ അത് (സൂര്യൻ) മറവില്‍ പോയി മറഞ്ഞു.[1]

[1] കൗതുകപൂര്‍വം കുതിരകളെ നിരീക്ഷിക്കുന്നതിനിടയില്‍ അസ്ർ (സായാഹ്ന) നമസ്കാരത്തിന്റെ കാര്യം മറന്നുപോയതിലുള്ള ദുഃഖം പ്രകടിപ്പിക്കുവാനാണ് സുലൈമാന്‍ നബി(عليه السلام) അപ്രകാരം പറഞ്ഞത്.