يَوْمَىِٕذٍ لَّا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ اِلَّا مَنْ اَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَرَضِيَ لَهٗ قَوْلًا ( طه: ١٠٩ )
yawma-idhin
يَوْمَئِذٍ
(On) that Day
Atë ditë
lā
لَّا
not
nuk
tanfaʿu
تَنفَعُ
will benefit
(i) bën dobi
l-shafāʿatu
ٱلشَّفَٰعَةُ
the intercession
ndërmjetësimi
illā
إِلَّا
except
përveç
man
مَنْ
(to) whom
atij që
adhina
أَذِنَ
has given permission
lejon
lahu
لَهُ
[to him]
për të
l-raḥmānu
ٱلرَّحْمَٰنُ
the Most Gracious
i Gjithëmëshirshmi
waraḍiya
وَرَضِىَ
and He has accepted
dhe miraton
lahu
لَهُۥ
for him
për të
qawlan
قَوْلًا
a word
një fjalë.
Yawma 'izil laa tanfa'ush shafaa'atu illaa man azina lahur Rahmaanu wa radiya lahoo qawlaa (Ṭāʾ Hāʾ 20:109)
English Sahih:
That Day, no intercession will benefit except [that of] one to whom the Most Merciful has given permission and has accepted his word. (Taha [20] : 109)
Sherif Ahmeti:
Atë ditë nuk bën dobi as ndërmjetësimi, përveç atij, të cilin e ka lejuar i Gjithmëshirshmi të ndërmjetësojë dhe për të cilin e pëlqeu ndërmjetësimin (Taha [20] : 109)