Kundërshtuesit e Profetit nxirrnin lloj lloj arsyesh për mosbesimin e tyre. Herë, herë thoshin: “Pse nuk na dërgon Zoti melekë si profetë, që të mos kishin nevojë të ushqeheshin ose të dilnin në pazar? Pse nuk na dërgon ndonjë të pavdekshëm? Atëherë, Muhamedi nuk është profet, sepse nuk është ashtu si e kërkojmë ne. Këto fjalë për profetët janë të ngjashme gjatë gjithë historisë së popujve mohues. Të ngjashme janë fjalët e tyre, sepse të ngjashme ishin dhe zemrat e tyre, të mbushura me mohim. Kështu, Allahu i Madhëruar u drejtohet mohuesve të Muhamedit, të cilët pretendonin se besonin profetët para tij, dhe u thotë: “Ne edhe para teje dërguam veçse burra, të cilëve u dhamë shpallje.” Mjafton të përmendim vetëm Ibrahimin (a.s), profetësinë e të cilit e pranojnë të gjithë. Madje, edhe shumë grupe idhujtarësh pretendojnë se ai ishte i fesë së tyre. Si përfundim, të gjithë profetët para Muhamedit (a.s), pa përjashtim, kanë qenë prej njerëzve, që hanin ushqim dhe ecnin nëpër tregje. Edhe ata prekeshin nga ato gjëra që prekin të gjithë njerëzit, si sëmundja, vdekja etj. Allahu i dërgoi ata në popujt e tyre, ku disa i besuan dhe disa i mohuan. Dihet mirë se Allahu i Madhëruar i shpëtoi ata dhe pasuesit e tyre dhe e mbajti premtimin e Tij. Ata arritën mirësitë dhe lumturinë në të dyja jetët. Ndërsa mohuesit i kapi shkatërrimi dhe ndëshkimi. Duke qenë se të gjithë profetët ishin njëlloj, përse kërkoni që Muhamedi të jetë ndryshe dhe nxirrni lloj lloj dyshimesh e pretendimesh të kota? Përse i pranoni profetët e shkuar, të cilët ishin të gjithë prej njerëzve, dhe e mohoni këtë profet?! Ky lloj pretendimi është i pavlerë, madje edhe vetë ata e pranojnë se është i tillë. Por edhe sikur të pretendojnë se Profeti duhet të jetë melek dhe i pavdekshëm, duke mohuar kështu edhe të gjithë profetët e tjerë, Allahu i Madhëruar u jep këtë përgjigje: “Nëse Ne do të zbrisnim një melek, çështja do të merrte fund dhe atyre nuk do t’u jepej afat. Sikur atë ta bënim melek, përsëri do ta sillnim te ju në formë njeriu, e kështu do t’ua ngatërronim atyre atë që ata ia ngatërruan vetes së vet.” [Enam 8, 9]. Njerëzit nuk kanë kapacitet të mjaftueshëm që të marrin shpalljen nga melekët. Zoti thotë: “Njerëzit nuk i pengoi asgjë që të besojnë, kur u erdhi Shpallja, por ata thoshin: “A thua Allahu e dërgoi njeriun si profet?!” Thuaj: “Sikur të kishte në Tokë melekë që ecin qetë (si njerëzit), Ne do t’u çonim atyre nga qielli melekët si profetë.” Thuaj: “Mjafton Allahu si dëshmitar mes nesh; Ai di dhe sheh gjithçka për robërit e Vet”. [Isra 94 – 96]. Sidoqoftë, në të dyja rastet ata e kanë përgjigjen nga Allahu i Madhëruar. Nëse jeni në dyshim dhe nuk keni dituri për profetët e shkuar, atëherë “pyesni njerëzit e ditur!” Pra, pyesni dijetarët e librave të shkuar, Teuratit dhe Ungjillit. Edhe ata do t’ju thonë se të gjithë profetët kanë qenë prej njerëzve. Ky ajet, edhe pse na nxit për të pyetur njerëzit e diturisë për këtë çështje të veçantë fetare, është më përfshirës se kaq, sepse na udhëzon që jo vetëm për çështjet fetare, por për çdo çështje të pyesim ata që kanë dituri. Nëse njeriu nuk e di një çështje të caktuar, le të pyesë ata që e dinë atë. Ky ajet është nxitje për të mësuar dhe për të kërkuar diturinë, duke pyetur dhe mësuar nga njerëzit e diturisë. Megjithatë, duke e kuptuar më thellë ajetin, mund të themi se ai urdhëron edhe njerëzit e dijes që ta përhapin diturinë dhe t’u përgjigjen kërkesave të njerëzve për fenë e Zotit. Në të kundërt, Allahu nuk do të na urdhëronte për të pyetur dijetarët nëse ata nuk do të kishin detyrë të përgjigjeshin dhe ta përhapnin diturinë. Duke qenë se Allahu na ka urdhëruar të pyesim veçse dijetarët, kjo tregon se është e ndaluar të pyesim jokompetentët. Nga kjo kuptohet se edhe të paditurit e kanë të ndaluar të flasin për diçka që nuk kanë dije. Nëse e bëjnë, atëherë kanë bërë një krim të madh: kanë folur në fenë e Zotit për diçka që nuk e dinë. Ky ajet është provë, gjithashtu, se nuk është dërguar asnjëherë grua si profete, as Merjemja e askush tjetër, sepse Allahu i madhëruar tha: “Ne edhe para teje dërguam veçse burra, të cilëve u dhamë Shpallje.”