وَقَالُوْا لَوْ شَاۤءَ الرَّحْمٰنُ مَا عَبَدْنٰهُمْ ۗمَا لَهُمْ بِذٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ اِنْ هُمْ اِلَّا يَخْرُصُوْنَۗ ( الزخرف: ٢٠ )
waqālū
وَقَالُوا۟
And they say
Dhe ata thanë
law
لَوْ
"If
"Sikur
shāa
شَآءَ
had willed
të dëshironte
l-raḥmānu
ٱلرَّحْمَٰنُ
the Most Gracious
i Gjirhëmëshirshmi
mā
مَا
we would not have worshipped them"
nuk
ʿabadnāhum
عَبَدْنَٰهُمۗ
we would not have worshipped them"
ne do t'i adhuronim ata!"
mā
مَّا
Not
Nuk
lahum
لَهُم
they have
ata kanë
bidhālika
بِذَٰلِكَ
about that
për të
min
مِنْ
any
kurrfarë
ʿil'min
عِلْمٍۖ
knowledge
dije.
in
إِنْ
Nothing
Nuk (bëjnë)
hum
هُمْ
they (do)
ata
illā
إِلَّا
but
veçse
yakhruṣūna
يَخْرُصُونَ
lie
trillojnë.
Wa qaaloo law shaaa'ar Rahmaanu maa 'abadnaahum; maa lahum bizaalika min 'ilmin in hum illaa yakhrusoon (az-Zukhruf 43:20)
English Sahih:
And they said, "If the Most Merciful had willed, we would not have worshipped them." They have of that no knowledge. They are not but misjudging. (Az-Zukhruf [43] : 20)
Sherif Ahmeti:
Ata pastaj thanë: “Sikur të kishte dashur All-llahu, ne nuk do t’i adhuronim ata (as idhujt e as melaiket). Ata nuk kanë për këtë (që thonë) ndonjë fakt, ata vetëm gënjejnë” (Az-Zukhruf [43] : 20)