وَاِنِّيْ كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوْٓا اَصَابِعَهُمْ فِيْٓ اٰذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَاَصَرُّوْا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَارًاۚ ( نوح: ٧ )
wa-innī
وَإِنِّى
And indeed I
Dhe vërtet unë
kullamā
كُلَّمَا
every time
sa herë që
daʿawtuhum
دَعَوْتُهُمْ
I invited them
i ftoja ata
litaghfira
لِتَغْفِرَ
that You may forgive
që Ti t'ua falësh
lahum
لَهُمْ
them
atyre
jaʿalū
جَعَلُوٓا۟
they put
ata vendosnin
aṣābiʿahum
أَصَٰبِعَهُمْ
their fingers
gishtërinjtë e tyre
fī
فِىٓ
in
në
ādhānihim
ءَاذَانِهِمْ
their ears
veshët e tyre
wa-is'taghshaw
وَٱسْتَغْشَوْا۟
and covered themselves
dhe mbulonin kokën
thiyābahum
ثِيَابَهُمْ
(with) their garments
me rrobat e tyre
wa-aṣarrū
وَأَصَرُّوا۟
and persisted
dhe insistonin
wa-is'takbarū
وَٱسْتَكْبَرُوا۟
and were arrogant
dhe ishin mendjemëdhenj
is'tik'bāran
ٱسْتِكْبَارًا
(with) pride
me arrogancë.
Wa inee kullamaa da'awtuhum litaghfira lahum ja'alooo asaabi'ahum fee aazaanihim wastaghshaw siyaabahum wa asaarroo wastakbarus tikbaaraa (Nūḥ 71:7)
English Sahih:
And indeed, every time I invited them that You may forgive them, they put their fingers in their ears, covered themselves with their garments, persisted, and were arrogant with [great] arrogance. (Nuh [71] : 7)
Sherif Ahmeti:
Dhe sa herë që unë i thirritja ata për t’u falur Ti mëkatet, ata i vënin gishtat e tyre në veshë dhe e mbulonin kokat me teshat e tyre dhe vazhdonin në atë të tyren me një mendjemadhësi të fortë (Nuh [71] : 7)