وَدَخَلَ جَنَّتَهٗ وَهُوَ ظَالِمٌ لِّنَفْسِهٖۚ قَالَ مَآ اَظُنُّ اَنْ تَبِيْدَ هٰذِهٖٓ اَبَدًاۙ ( الكهف: ٣٥ )
And he entered
وَدَخَلَ
இன்னும் நுழைந்தான்
his garden
جَنَّتَهُۥ
தனது தோட்டத்தில்
while he
وَهُوَ
அவனோ
(was) unjust
ظَالِمٌ
தீங்கிழைத்தவனாக
to himself
لِّنَفْسِهِۦ
தனக்குத் தானே
He said
قَالَ
கூறினான்
"Not I think
مَآ أَظُنُّ
நான் எண்ணவில்லை
that will perish
أَن تَبِيدَ
அழியும் என்று
this
هَٰذِهِۦٓ
இது
ever
أَبَدًا
ஒருபோதும்
Wa dakhala jannatahoo wa huwa zaalimul linafsihee qaala maaa azunnu an tabeeda haaziheee abadaa (al-Kahf 18:35)
Abdul Hameed Baqavi:
பின்னர், அவன் தன் தோப்புக்குள் நுழைந்து (அளவு மீறிய அக மகிழ்ச்சியின் காரணமாக) தனக்குத் தானே தீங்கிழைத்துக் கொண்டு "இவை ஒரு காலத்திலும் அழிந்து விடுமென நான் நினைக்கவில்லை" (என்றும்)
English Sahih:
And he entered his garden while he was unjust to himself. He said, "I do not think that this will perish – ever. ([18] Al-Kahf : 35)