وَاٰتِ ذَا الْقُرْبٰى حَقَّهٗ وَالْمِسْكِيْنَ وَابْنَ السَّبِيْلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيْرًا ( الإسراء: ٢٦ )
waāti
وَءَاتِ
And give
و بده
dhā
ذَا
the relatives
خویشان نزدیک
l-qur'bā
ٱلْقُرْبَىٰ
the relatives
خویشان نزدیک
ḥaqqahu
حَقَّهُۥ
his right
حق آن
wal-mis'kīna
وَٱلْمِسْكِينَ
and the needy
و تنگدست
wa-ib'na
وَٱبْنَ
and the wayfarer
وامانده در راه
l-sabīli
ٱلسَّبِيلِ
and the wayfarer
وامانده در راه
walā
وَلَا
and (do) not
و اسراف نکن
tubadhir
تُبَذِّرْ
spend
و اسراف نکن
tabdhīran
تَبْذِيرًا
wastefully
اسراف کردن
Wa aati zal qurbaa haqqahoo walmiskeena wabnas sabeeli wa laa tubazzir tabzeeraa
حسین تاجی گله داری:
و حق خویشاوندان را بپرداز، و (همچنین حق) مسکین، و در راه مانده را (بپرداز) و هرگز اسراف (و تبذیر) نکن.
English Sahih:
And give the relative his right, and [also] the poor and the traveler, and do not spend wastefully. (Al-Isra [17] : 26)
1 Mokhtasar Farsi (Persian)
و - ای مؤمن- حق خویشاوند در برقراری رابطۀ خویشاوندی را به او بده، و به فقیر نیازمند عطا کن، و به مسافری که توشه‌اش تمام شده عطا کن، و مالت را در گناهی، یا اسرافکارانه انفاق نکن.