كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَة آري ، شما اين جهان زودگذر را دوست مي داريد ،
وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ و آخرت را فرو مي ، گذاريد
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاضِرَةٌ در آن روز چهره هايي هست زيبا و درخشان ،
إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ که سوي پروردگارشان نظر مي کنند ،
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ و چهره هايي هست عبوس و ترش ،
تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ که مي داند آن عذاب کمرشکن بر او فرود آيد.
(20 - 21) اینکه شما غافل هستید و از اندرز الهی رویگردان میباشید، برای آن است که (﴿تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ﴾) دنیا را دوست میدارید، و برای به دست آوردن دنیا و لذتهایش تلاش میکنید، و آن را بر آخرت ترجیح میدهید، و عمل برای آخرت را رها مینمایید؛ چون نعمتها و لذتهای دنیا حاضر و در دسترس میباشند، و انسان چیزی را که حاضر و در دسترس باشد دوست میدارد و شیفتۀ آن میگردد. و نعمتهای آخرت، پس از مرگ به دست خواهند آمد، بنابراین شما از آن غافل گشته و آن را رها کردهاید، انگار اصلاً برای آخرت آفریده نشدهاید، و این جهان، جهان همیشگی است که باید عمر گرانبها را صرف آن کرد، و شب و روز برای آن تلاش نمود. پس حقیقت برایتان وارونه گردید و زیانمند شدید. بنابراین اگر آخرت را بر دنیا ترجیح دهید و عاقلانه به عواقب و سرانجام کارها نگاه کنید، رستگار میشوید و سودی بیپایان و موفقیّتِی کامل به دست خواهید آورد.
(22 - 23) سپس چیزهایی را بیان کرد که آدمی را به ترجیح دادن آخرت فرا میخوانند، و برای این منظور به بیان حال اهل آخرت و تفاوت و تمایزی که در آنجا [با دیگران] دارند، پرداخت. پس درباره پاداش کسانی که آخرت را بر دنیا ترجیح میدهند فرمود: (﴿وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ﴾) در آن روز، چهرههایی زیبا و درخشان هستند، و دلهایشان شاد و مسرور است. (﴿إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٞ﴾) برحسب مقامهایشان به پروردگار خود نگاه میکنند. برخی از آنها هر صبح و شام به پروردگارشان مینگرند، و برخی هر جمعه یکبار او را میبینند. پس آنها از نگاه کردن به چهره و جمال خداوندی که هیچ چیز مانند آن نیست بهرهمند میشوند. پس وقتی خداوند را میبینند، نعمتهایی را که در آن هستند فراموش مینمایند، و چنان لذّت و شادمانی به آنها دست میدهد که قابل توصیف و بیان نیست، و چهرههایشان تر و تازه میگردد. پس بر زیباییشان افزوده میگردد. از خداوند بزرگوار میخواهیم که ما را از زمرۀ آنها بگرداند.
(24 - 25) و در مورد کسانی که دنیا را بر آخرت ترجیح دادهاند، میفرماید: (﴿وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۢ بَاسِرَةٞ﴾) و چهرههایی در روز قیامت در هم کشیده و عبوس و خوار و ذلیلاند. (﴿تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ﴾) یقین دارند که به عقوبتی شدید و عذابی دردناک گرفتار میآیند. بنابراین چهرههایشان تغییر کرده و عبوس شده است.