وَاٰتِ ذَا الْقُرْبٰى حَقَّهٗ وَالْمِسْكِيْنَ وَابْنَ السَّبِيْلِ وَلَا تُبَذِّرْ تَبْذِيْرًا ( الإسراء: ٢٦ )
waāti
وَءَاتِ
And give
Dhe jepi
dhā
ذَا
the relatives
atij nga
l-qur'bā
ٱلْقُرْبَىٰ
the relatives
të afërmit
ḥaqqahu
حَقَّهُۥ
his right
të drejtën e tij
wal-mis'kīna
وَٱلْمِسْكِينَ
and the needy
dhe nevojtarit
wa-ib'na
وَٱبْنَ
and the wayfarer
dhe kalimtarit
l-sabīli
ٱلسَّبِيلِ
and the wayfarer
të udhës
walā
وَلَا
and (do) not
dhe mos
tubadhir
تُبَذِّرْ
spend
shpërdoro
tabdhīran
تَبْذِيرًا
wastefully
(me) shpërdorim.
Wa aati zal qurbaa haqqahoo walmiskeena wabnas sabeeli wa laa tubazzir tabzeeraa (al-ʾIsrāʾ 17:26)
English Sahih:
And give the relative his right, and [also] the poor and the traveler, and do not spend wastefully. (Al-Isra [17] : 26)
Sherif Ahmeti:
Dhe jepi çdo të afërmi të drejtën që i takon, edhe të varfërit, edhe atij në kurbet, po mos shpenzo tepëre pa rrugë (Al-Isra [17] : 26)