110. نصر آیه 3

پس به ستایش پروردگارت تسبیح گوی و از او آمرزش بخواه؛ همانا او بسیار توبه‌پذیر است.

إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ چون ياري خدا و پيروزي فراز آيد ،
وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا و، مردم را ببيني که فوج فوج به دين خدا در مي آيند ،
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا پس به ستايش پروردگارت تسبيح گوي و از او آمرزش بخواه ، که او توبه پذير است.
مدني و 3 آيه است.
بسم الله الرحمن الرحيم
(1 - 3) در این سورۀ کریمه، خداوند یک مژده داده؛ و به هنگام حصول آن مژده، به پیامبر فرمانی داده، و به آثار و پیامدهای تحقّق این مژده نیز اشاره کرده است. مژده این است که خداوند پیامبرش را یاری می‌کند و مکه را فتح می‌نماید و مردم دسته دسته و گروه گروه داخل دین خدا می‌شوند، طوری که بسیاری از آنان یاوران او خواهند بود بعد از آنکه دشمن وی بودند. چیزی که خداوند پیامبرش را بدان مژده داده تحقق یافت. و اما فرمانی که خدا بعد از به دست آمدن یاری و فتح، پیامبرش را بدان فرمان داد این است که پیامبر باید او را به خاطر این چیز سپاس بگزارد، و خدا را به پاکی یاد کند، و از او آمرزش بخواهد. و اما آنچه به آن اشاره شده دو چیز است: یکی اشاره به اینکه مادامی که پیامبر صلی الله علیه وسلم خداوند را ستایش کند و همواره از او طلبِ مغفرت نماید، دین پیروز می‌گردد و بر پیروزی‌اش افزوده می‌شود؛ زیرا سپاس و ستایش و استغفار، از مصادیق به جای آوردن شکر است. خداوند می‌فرماید:﴿لَئِن شَكَرۡتُمۡ لَأَزِيدَنَّكُمۡ﴾ اگر شکرگزار باشید، به شما بیشتر خواهم داد. و این در زمان خلفای راشدین و بعد از آنها نیز محقق گردید، و خداوند همواره دین خود را یاری کرد تا اینکه اسلام به جایی رسید که هیچ یک از ادیان به آنجا نرسیده بودند، و چنان مردم به آن گرویدند که به دیگر ادیان نگرویده بودند. تا اینکه امت با امر و فرمان الهی مخالفت ورزیدند، و آنگاه خداوند آنان را به سبب آن دچار اختلاف و تفرقه کرد، و این اختلاف پیامدهای ناگواری داشت. با وجود این، خداوند چنان نسبت به این دین و این امت لطف و مهربانی دارد که در ذهن نمی‌گنجد. و اما اشارۀ دوم این است که زمان مرگ پیامبر صلی الله علیه وسلم نزدیک شده است، و از آنجا که زندگی او بسیار باارزش است خداوند به آن سوگند خورده است. و امور با ارزش ازقبیل: نماز و حج و غیره با آمرزش خواستن پایان می‌یابد. پس امر نمودن خداوند پیامبرش را به اینکه خدا را ستایش کند و از خدا آمرزش بخواهد، اشاره‌ای است به اینکه دوران حیات او به سر رسیده است، و باید خودش را برای ملاقات با پروردگارش آماده نماید، و عمرش را با بهترین چیزها به پایان ببرد. پیامبر هم قرآن را تفسیر می‌کرد و در نماز و در رکوع و سجدۀ خود به کثرت می‌گفت:«سُبحَانَكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا وَبِحَمدِكَ اللَّهُمَّ اغفِر لِی» پاک هستی پروردگارا! و تو را ستایش می‌کنم. بارخدایا مرا بیامرز.
* * *

پس به ستايش پروردگارت تسبيح گوى و از او آمرزش بخواه، كه او توبه‌پذير است

پس به ستايش پروردگارت تسبيح گوى و آمرزش خواه كه او قطعا توبه پذير است

پس سپاسگزارانه پروردگارت را نیایش کن و از او آمرزش بخواه که او بس توبه‌پذیر است‌

پس پروردگارت را همراه با سپاس و ستایش تسبیح گوی، و از او آمرزش بخواه، که او همواره توبه پذیر است

در آن وقت خدای خود را حمد و ستایش کن و (از لوث شرک) پاک و منزّه‌دان و از او مغفرت و آمرزش طلب که او خدای بسیار توبه پذیر است

پس تسبیح گوی به سپاس پروردگار خویش و آمرزش خواهش که او است همانا آمرزگار

پس به ستايش پروردگارت نيايشگر باش و از او آمرزش خواه، كه وى همواره توبه‌پذير است

پس با ستایش پروردگارت نیایشگر باش و از او پوشش بخواه، (که) وی همواره برگشت‌کننده و پذیرای برگشتگان (سرگشته) بوده است

پس پروردگارت را با سپاس و ستایش به پاکى یادکن و از او آمرزش بخواه که او همواره توبه‌پذیر است

پروردگار خود را سپاس و ستایش کن، و از او آمرزش (خود و یاران خویش را از شتابگری در فرا رسیدن فتح و وقوع پیروزی، و اظهار دلتنگی و گلایه‌ی از زندگی) بخواه. خدا بسیار توبه‌پذیر است

پروردگارت را تسبیح و حمد کن و از او آمرزش بخواه که او بسیار توبه‌پذیر است

پس پروردگارت را با سپاس و ستايش و به پاكى ياد كن- حمد و تسبيح گوى- و از او آمرزش خواه، كه او توبه‌پذير است