اِنْ كَانَتْ اِلَّا صَيْحَةً وَّاحِدَةً فَاِذَا هُمْ خَامِدُوْنَ ( يس: ٢٩ )
in
إِن
Not
Nuk
kānat
كَانَتْ
it was
ajo ishte
illā
إِلَّا
but
veçse
ṣayḥatan
صَيْحَةً
a shout
britmë
wāḥidatan
وَٰحِدَةً
one
një
fa-idhā
فَإِذَا
then behold!
e sakaq
hum
هُمْ
They
ata (u bënë)
khāmidūna
خَٰمِدُونَ
(were) extinguished
të shuar.
In kaanat illaa saihatanw waahidatan fa-izaa hum khaamidoon (Yāʾ Sīn 36:29)
English Sahih:
It was not but one shout, and immediately they were extinguished. (Ya-Sin [36] : 29)
Sherif Ahmeti:
përveç një britmë të tmerrshme, kur qe, ata të ftohur (të vdekur) (Ya-Sin [36] : 29)