فَمَا كَانَ دَعْوٰىهُمْ اِذْ جَاۤءَهُمْ بَأْسُنَآ اِلَّآ اَنْ قَالُوْٓا اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِيْنَ ( الأعراف: ٥ )
famā kāna
فَمَا كَانَ
Then not was
എന്നിട്ടു (അപ്പോള്) ആയിരുന്നില്ല
daʿwāhum
دَعْوَىٰهُمْ
their plea
അവരുടെ വിളിച്ചുപറയല്, വാദം
idh jāahum
إِذْ جَآءَهُم
when came to them
അവര്ക്കു വന്നപ്പോള്
basunā
بَأْسُنَآ
Our punishment
നമ്മുടെ ശൗര്യം [ശിക്ഷ]
illā an qālū
إِلَّآ أَن قَالُوٓا۟
except that they said
അവര് പറഞ്ഞതല്ലാതെ, പറയുകയല്ലാതെ
innā kunnā
إِنَّا كُنَّا
"Indeed we were
നിശ്ചയമായും നാം (ഞങ്ങള്) ആയിരുന്നു
ẓālimīna
ظَٰلِمِينَ
wrongdoers"
അക്രമികള്
Famaa kaana da'waahum iz jaaa'ahum baasunaa illaaa an qaalooo innaa kunnaa zaalimeen (al-ʾAʿrāf 7:5)
English Sahih:
And their declaration when Our punishment came to them was only that they said, "Indeed, we were wrongdoers!" (Al-A'raf [7] : 5)
Karakunnu/Elayavoor (കാരകുന്ന് & എളയാവൂര്):
നമ്മുടെ ശിക്ഷ വന്നെത്തിയപ്പോള് അവരുടെ വിലാപം ഇതു മാത്രമായിരുന്നു: 'ഞങ്ങള് അക്രമികളായിപ്പോയല്ലോ.' (അല്അഅ്റാഫ് [7] : 5)