وَاِنْ اَدْرِيْ لَعَلَّهٗ فِتْنَةٌ لَّكُمْ وَمَتَاعٌ اِلٰى حِيْنٍ ( الأنبياء: ١١١ )
وَإِنْ
ان نافیه
أَدْرِى
می دانم
لَعَلَّهُۥ
شاید که او
فِتْنَةٌ
آزمايش
لَّكُمْ
براي شما
وَمَتَٰعٌ
و بهره‌مندي
إِلَىٰ
تا
حِينٍ
زمانی نامعین
Wa in adree la'allahoo fitnatul lakum wa mataa'un ilaaheen
و من نمی‌دانم، شاید این (تأخیر عذاب) برای شما آزمایشی، و بهره‌مندی تا مدتی (معین) باشد».
قَالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّۗ وَرَبُّنَا الرَّحْمٰنُ الْمُسْتَعَانُ عَلٰى مَا تَصِفُوْنَ ࣖ ( الأنبياء: ١١٢ )
قَٰلَ
گفت
رَبِّ
پروردگار
ٱحْكُم
داوری کن
بِٱلْحَقِّۗ
به حق
وَرَبُّنَا
و پروردگارمان
ٱلرَّحْمَٰنُ
خدای رحمان
ٱلْمُسْتَعَانُ
یار و یاور
عَلَىٰ
بر
مَا
آن چه
تَصِفُونَ
توصیف می کنید
Qaala Rabbih kum bil haqq; wa Rabbunar Rahmaa nul musta'aanu 'alaa maa tasifoon
(و پیامبر) گفت: «ای پروردگارا! به حق داوری کن، و پروردگار ما (الله) رحمان است، که از او استمداد می‌شود در برابر آنچه شما بیان می‌کنید».