وَاِنْ يَّكَادُ الَّذِيْنَ كَفَرُوْا لَيُزْلِقُوْنَكَ بِاَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُوْلُوْنَ اِنَّهٗ لَمَجْنُوْنٌ ۘ ( القلم: ٥١ )
وَإِن
و همانا نزدیک بود
يَكَادُ
و همانا نزدیک بود
ٱلَّذِينَ
كساني كه
كَفَرُوا۟
كفر ورزيدند
لَيُزْلِقُونَكَ
حتماً نابود می کنند تو را
بِأَبْصَٰرِهِمْ
با چشمانشان
لَمَّا
هنگامی که
سَمِعُوا۟
شنیدند
ٱلذِّكْرَ
قرآن
وَيَقُولُونَ
و ميگويند
إِنَّهُۥ
همانا او
لَمَجْنُونٌ
حتماً دیوانه
Wa iny-yakaadul lazeena kafaroo la-yuzliqoonaka biabsaarihim lammaa saml'uz-Zikra wa yaqooloona innahoo lamajnoon
و (ای پیامبر) نزدیک است کسانیکه کافر شدند، هنگامیکه آیات قرآن را میشنوند، با چشمهای خود تو را چشم زخم بزنند (و بلغزانند) و میگویند: «قطعاً او دیوانه است».
وَمَا هُوَ اِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعٰلَمِيْنَ ࣖ ( القلم: ٥٢ )
وَمَا
در حالی که نیست
هُوَ
او
إِلَّا
مگر
ذِكْرٌ
ذکری
لِّلْعَٰلَمِينَ
براي جهانيان
Wa maa huwa illaa zikrul lil'aalameen
در حالیکه این (قرآن) جز پندی برای جهانیان نیست.