كَذَّبَتْ ثَمُوْدُ بِطَغْوٰىهَآ ۖ ( الشمس: ١١ )
Kazzabat Samoodu bi taghwaahaaa
(قوم) ثمود از روی سرکشی. (و طنیان‌شان، پیامبر‌شان را) تکذیب کردند.
اِذِ انْۢبَعَثَ اَشْقٰىهَاۖ ( الشمس: ١٢ )
Izim ba'asa ashqaahaa
آنگاه که شقی‌ترینشان (برای اقدام به جنایت) برخاست.
فَقَالَ لَهُمْ رَسُوْلُ اللّٰهِ نَاقَةَ اللّٰهِ وَسُقْيٰهَاۗ ( الشمس: ١٣ )
Faqaala lahum Rasoolul laahi naaqatal laahi wa suqiyaahaa
پس پیامبر الله (صالح) به آنها گفت: «ماده شتر الله را با آبشخورش وا‌گذارید».
فَكَذَّبُوْهُ فَعَقَرُوْهَاۖ فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْۢبِهِمْ فَسَوّٰىهَاۖ ( الشمس: ١٤ )
Fakazzaboohu fa'aqaroohaa fadamdama 'alaihim Rabbuhum bizambihim fasaw waahaa
(ولی آنها) او را تکذیب کردند، آنگاه ماده شتر را پی کردند، پس پروردگارشان به سبب گناهانشان بر سر‌شان عذاب آورد، و با خاک یکسان کرد.
وَلَا يَخَافُ عُقْبٰهَا ࣖ ( الشمس: ١٥ )
Wa laa yakhaafu'uqbaahaa
و (الله) از سرانجام آن بیم ندارد.