وَلَوْ تَرٰىٓ اِذْ فَزِعُوْا فَلَا فَوْتَ وَاُخِذُوْا مِنْ مَّكَانٍ قَرِيْبٍۙ ( سبإ: ٥١ )
Wa law taraaa iz fazi'oo falaa fawta wa ukhizoo mim makaanin qareeb
و (ای پیامبر!) اگر ببینی هنگامیکه مضطرب (و نگران) شوند، آنگاه رهایی (از عذاب) نباشد، و از جای نزدیکی گرفته شوند (تعجب خواهی کرد)
وَّقَالُوْٓا اٰمَنَّا بِهٖۚ وَاَنّٰى لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَّكَانٍۢ بَعِيْدٍۚ ( سبإ: ٥٢ )
Wa qaloo aamannaa bihee wa annaa lahumut tanaawushu mim makaanim ba'eed
و (در آنحال) گویند: «به آن (قرآن) ایمان آوردیم» ولی چگونه میتوانند از فاصلۀ دور به آن دست یابند؟!
وَقَدْ كَفَرُوْا بِهٖ مِنْ قَبْلُۚ وَيَقْذِفُوْنَ بِالْغَيْبِ مِنْ مَّكَانٍۢ بَعِيْدٍۚ ( سبإ: ٥٣ )
Wa qad kafaroo bihee min qablu wa yaqzifoona bilghaibi mim makaanim ba'eed
در حالیکه آنها پیش از این (در دنیا) به آن کافر شدند، و از جای دور نادیده (و بدون آگاهی، تیری) میافکندند.
وَحِيْلَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ مَا يَشْتَهُوْنَۙ كَمَا فُعِلَ بِاَشْيَاعِهِمْ مِّنْ قَبْلُۗ اِنَّهُمْ كَانُوْا فِيْ شَكٍّ مُّرِيْبٍ ࣖ ( سبإ: ٥٤ )
Wa heela bainahum wa baina maa yashtahoona kamaa fu'ila bi-ashyaa'ihim min qabl; innahum kaanoo fee shakkim mureeb
و میان آنها و آنچه میخواستند جدایی افکنده شد، همانگونه که از پیش با امثال آنها انجام شد، بیگمان آنها سخت در شک (و تردید) بودند.