فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍۗ ( المدثر: ٥١ )
Farrat min qaswarah
که از شیر گریخته‌اند.
بَلْ يُرِيْدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ اَنْ يُّؤْتٰى صُحُفًا مُّنَشَّرَةًۙ ( المدثر: ٥٢ )
Bal yureedu kullum ri'im minhum any yu'taa suhufam munashsharah
بلکه هرکدام از آنها (توقع دارد و) می‌خواهد که (به او) نامۀ گشاده (و جداگانه از سوی الله) داده شود.
كَلَّاۗ بَلْ لَّا يَخَافُوْنَ الْاٰخِرَةَۗ ( المدثر: ٥٣ )
Kallaa bal laa yakhaafoonal aakhirah
هرگز چنین نیست (که آنان می‌پندارند) بلکه آنها از (عذاب) آخرت نمی‌ترسند.
كَلَّآ اِنَّهٗ تَذْكِرَةٌ ۚ ( المدثر: ٥٤ )
Kallaaa innahoo tazkirah
نه، حقاً که این (قرآن) پند (و یادآوری) است.
فَمَنْ شَاۤءَ ذَكَرَهٗۗ ( المدثر: ٥٥ )
Fa man shaaa'a zakarah
پس هرکس که بخواهد آن را یاد کند (پند گیرد).
وَمَا يَذْكُرُوْنَ اِلَّآ اَنْ يَّشَاۤءَ اللّٰهُ ۗهُوَ اَهْلُ التَّقْوٰى وَاَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ࣖ ( المدثر: ٥٦ )
Wa maa yazkuroona illaaa any yashaaa'al laah; Huwa ahlut taqwaa wa ahlul maghfirah
و یاد نمی‌کنند (و پند نمی‌گیرند) مگر این‌که الله بخواهد، او اهل تقوا و اهل آمرزش است.