ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَۙ ( المدثر: ٢٢ )
Summa 'abasa wa basar
آنگاه چهره درهم کشید و روی ترش کرد.
ثُمَّ اَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَۙ ( المدثر: ٢٣ )
Summaa adbara wastakbar
سپس (به حق) پشت نمود و تکبر ورزید.
فَقَالَ اِنْ هٰذَآ اِلَّا سِحْرٌ يُّؤْثَرُۙ ( المدثر: ٢٤ )
Faqaala in haazaaa illaa sihruny yu'sar
آنگاه گفت: «این (قرآن) چیزی جز جادویی که (از دیگران) آموخته شده، نیست.
اِنْ هٰذَآ اِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِۗ ( المدثر: ٢٥ )
In haazaaa illaa qawlul bashar
و این (چیزی) جز گفتار بشر نیست».
سَاُصْلِيْهِ سَقَرَ ( المدثر: ٢٦ )
Sa usleehi saqar
به زودی او را به سقر (جهنم) درخواهم آورد.
وَمَآ اَدْرٰىكَ مَا سَقَرُۗ ( المدثر: ٢٧ )
Wa maaa adraaka maa saqar
و تو چه دانی «سقر» چیست؟!
لَا تُبْقِيْ وَلَا تَذَرُۚ ( المدثر: ٢٨ )
Laa tubqee wa laa tazar
(آتش سوزانی که) نه (چیزی را) باقی می‌گذارد و نه (چیزی را) رها می‌کند.
لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِۚ ( المدثر: ٢٩ )
Lawwaahatul lilbashar
پوست را (دگرگون کرده و) می‌سوزاند.
عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَۗ ( المدثر: ٣٠ )
'Alaihaa tis'ata 'ashar
برآن (آتش) نوزده (فرشته) گمارده شده است.