يُبَصَّرُوْنَهُمْۗ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِيْ مِنْ عَذَابِ يَوْمِىِٕذٍۢ بِبَنِيْهِۙ ( المعارج: ١١ )
Edhe pse ata shihen ndërmjet vete (edhe njihen, por ikin prej njëri-tjetrit). Krimineli dëshiron sikur të kishte paguar dënimin e asaj dite me bijtë e vet
وَصَاحِبَتِهٖ وَاَخِيْهِۙ ( المعارج: ١٢ )
Dhe me gruan e vet dhe me vëllain e vet
وَفَصِيْلَتِهِ الَّتِيْ تُـْٔوِيْهِۙ ( المعارج: ١٣ )
Edhe me të afërmit e tij që ai te ata mbështetej
وَمَنْ فِى الْاَرْضِ جَمِيْعًاۙ ثُمَّ يُنْجِيْهِۙ ( المعارج: ١٤ )
Edhe me krejt çka ka në tokë, e vetëm të kishte shpëtuar
كَلَّاۗ اِنَّهَا لَظٰىۙ ( المعارج: ١٥ )
Jo, kurrsesi, ajo (para) është Ledhdha - flaka (emër i Xhehennemit)
نَزَّاعَةً لِّلشَّوٰىۚ ( المعارج: ١٦ )
Është që heq kapakët e kokës
تَدْعُوْا مَنْ اَدْبَرَ وَتَوَلّٰىۙ ( المعارج: ١٧ )
Që e thërret (tërheq prej vetes) atë që është zbbrapsur e larguar (prej besimit)
وَجَمَعَ فَاَوْعٰى ( المعارج: ١٨ )
Dhe që ka tubuar (pasuri) dhe e ka ruajtur (fshehur)
۞ اِنَّ الْاِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوْعًاۙ ( المعارج: ١٩ )
Është e vërtetë se njeriu është i prirur të jetë i padurueshëm
اِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوْعًاۙ ( المعارج: ٢٠ )
Pse kur e godit ndonjë e keqe, ai ankohet së tepërmi