وَّجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًاۚ ( النبإ: ١١ )
Waja'alnan nahara ma 'aasha
و روز را (وسیله‌ای) برای زندگی و معاش قرار دادیم.
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًاۙ ( النبإ: ١٢ )
Wa banaina fauqakum sab 'an shi daada
و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم.
وَّجَعَلْنَا سِرَاجًا وَّهَّاجًاۖ ( النبإ: ١٣ )
Waja'alna siraajaw wah haaja
و (خورشید را) چراغی درخشان آفریدیم.
وَّاَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرٰتِ مَاۤءً ثَجَّاجًاۙ ( النبإ: ١٤ )
Wa anzalna minal m'usiraati maa-an saj-jaaja
و از ابرهای باران زا آبی فراوان فرو فرستادیم
لِّنُخْرِجَ بِهٖ حَبًّا وَّنَبَاتًاۙ ( النبإ: ١٥ )
Linukh rija bihee habbaw wana baata
تا بدان دانه و گیاه بسیار برویانیم.
وَّجَنّٰتٍ اَلْفَافًاۗ ( النبإ: ١٦ )
Wa jan naatin alfafa
و باغ‌هایی پر درخت (با آن آب پرورش دهیم).
اِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيْقَاتًاۙ ( النبإ: ١٧ )
Inna yaumal-fasli kana miqaata
بی‌گمان روز داوری (و جدای) میعاد (همگان) است.
يَّوْمَ يُنْفَخُ فِى الصُّوْرِ فَتَأْتُوْنَ اَفْوَاجًاۙ ( النبإ: ١٨ )
Yauma yun fakhu fis-soori fataa toona afwaaja
روزی‌که در «صور» دمیده می‌شود، سپس شما گروه گروه (به محشر) می‌آیید.
وَّفُتِحَتِ السَّمَاۤءُ فَكَانَتْ اَبْوَابًاۙ ( النبإ: ١٩ )
Wa futiha tis samaa-u fakaanat abwaaba
و آسمان گشوده می‌شود، پس دروازه، دروازه می‌گردد.
وَّسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًاۗ ( النبإ: ٢٠ )
Wa suyyi raatil jibaalu fa kaanat saraaba
و کوهها روان کرده شود، پس (چون) سراب گردند.