سوگند به ستاره چون فرود افتد،

(که) یار شما (= محمد صلی الله علیه وسلم) گمراه نشده و راه را گم نکرده است،

و از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید.

این نیست جز آنچه به او وحی می‌شود (و بجز وحی چیزی نمی‌گوید).

(فرشته‌ای) بس نیرومند (= جبرئیل) او را تعلیم داده است،

(همان فرشتۀ) نیرومندی که آنگاه راست و درست (به شکل حقیقی فرا رویش) ایستاد.

در حالی‌که او در افق اعلی (آسمان) بود.

سپس (جبرئیل) نزدیک شد، آنگاه فرو آمد (و نزدیک‌تر شد).

پس (فاصلۀ او با پیامبر) به قدر دو کمان یا کمتر بود.

آنگاه (الله) آنچه را باید وحی می‌کرد، به بنده‌اش وحی نمود.