وَاَصْحٰبُ الشِّمَالِ ەۙ مَآ اَصْحٰبُ الشِّمَالِۗ ( الواقعة: ٤١ )
Wa as haabush shimaali maaa as haabush shimaal
و اصحاب دست چپ (شقاوت‌مندان) چه (وضع و) حالی دارند اصحاب دست چپ (شقاوت‌مندان)؟!
فِيْ سَمُوْمٍ وَّحَمِيْمٍۙ ( الواقعة: ٤٢ )
Fee samoominw wa hameem
در (میان) باد سوزان و آب جوشان، قرار دارند.
وَّظِلٍّ مِّنْ يَّحْمُوْمٍۙ ( الواقعة: ٤٣ )
Wa zillim miny yahmoom
و (در) سایه‌ای از دود‌های متراکم و سیاه.
لَّا بَارِدٍ وَّلَا كَرِيْمٍ ( الواقعة: ٤٤ )
Laa baaridinw wa laa kareem
نه خنک باشد و نه آرام بخش.
اِنَّهُمْ كَانُوْا قَبْلَ ذٰلِكَ مُتْرَفِيْنَۚ ( الواقعة: ٤٥ )
Innaahum kaanoo qabla zaalika mutrafeen
بی‌گمان آن‌ها پیش از این (در دنیا) ناز پرورده (و مترف) بودند.
وَكَانُوْا يُصِرُّوْنَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيْمِۚ ( الواقعة: ٤٦ )
Wa kaanoo yusirroona 'alal hinsil 'azeem
و برگناه بزرگِ (شرک) اصرار می‌ورزیدند.
وَكَانُوْا يَقُوْلُوْنَ ەۙ اَىِٕذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوْثُوْنَۙ ( الواقعة: ٤٧ )
Wa kaanoo yaqooloona a'izaa mitnaa wa kunnaa turaabanw wa izaaman'ainnaa lamab'oosoon
و می‌گفتند: «آیا هنگامی‌که مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا باز هم ما بر انگیخته می‌شویم؟!
اَوَاٰبَاۤؤُنَا الْاَوَّلُوْنَ ( الواقعة: ٤٨ )
Awa aabaaa'unal awwaloon
آیا پدران نخستین ما (نیز بر انگیخته می‌شوند)؟!».
قُلْ اِنَّ الْاَوَّلِيْنَ وَالْاٰخِرِيْنَۙ ( الواقعة: ٤٩ )
Qul innal awwaleena wal aakhireen
(ای پیامبر) بگو: «بی‌گمان گذشتگان و آیندگان،
لَمَجْمُوْعُوْنَۙ اِلٰى مِيْقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُوْمٍ ( الواقعة: ٥٠ )
Lamajmoo'oona ilaa meeqaati yawmim ma'loon
(همگی) در موعد روزی معین گرد آورده می‌شوند».