اَخْرَجَ مِنْهَا مَاۤءَهَا وَمَرْعٰىهَاۖ ( النازعات: ٣١ )
Akhraja minha maa-aha wa mar 'aaha.
و از آن آب (چشمه‌ها و چاه‌ها) و چراگاهش را بیرون آورد.
وَالْجِبَالَ اَرْسٰىهَاۙ ( النازعات: ٣٢ )
Wal jibala arsaaha.
و کوهها را محکم و استوار (بر روی زمین) قرار داد.
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْۗ ( النازعات: ٣٣ )
Mataa'al lakum wali an 'aamikum.
(همۀ این‌ها) برای بهره‌گیری شما و چهارپایانتان است.
فَاِذَا جَاۤءَتِ الطَّاۤمَّةُ الْكُبْرٰىۖ ( النازعات: ٣٤ )
Fa-izaa jaaa'atit taaam matul kubraa.
پس هنگامی‌که (آن) حادثۀ بزرگ (قیامت) فرا رسد،
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْاِنْسَانُ مَا سَعٰىۙ ( النازعات: ٣٥ )
Yauma Yata zakkarul insaanu ma sa'aa.
در آن روز انسان (تمام اعمال و) تلاش‌های خود را به یاد آورد.
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيْمُ لِمَنْ يَّرٰى ( النازعات: ٣٦ )
Wa burrizatil-jaheemu limany-yaraa.
و جهنم برای هر بیننده آشکار می‌شود.
فَاَمَّا مَنْ طَغٰىۖ ( النازعات: ٣٧ )
Fa ammaa man taghaa.
پس آن کس که طغیان (و سرکشتی) کرده باشد.
وَاٰثَرَ الْحَيٰوةَ الدُّنْيَاۙ ( النازعات: ٣٨ )
Wa aasaral hayaatad dunyaa
و زندگی دنیا را (بر آخرت) ترجیح داده باشد.
فَاِنَّ الْجَحِيْمَ هِيَ الْمَأْوٰىۗ ( النازعات: ٣٩ )
Fa innal jaheema hiyal maawaa.
پس بی ترید جهنم جایگاه اوست.
وَاَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهٖ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوٰىۙ ( النازعات: ٤٠ )
Wa ammaa man khaafa maqaama Rabbihee wa nahan nafsa 'anil hawaa
و اما کسی‌که از ایستادن در حضور پروردگارش بیمناک بوده، و نفس را از هوی (و هوس) باز داشته باش.