يَوْمَ لَا يُغْنِيْ مَوْلًى عَنْ مَّوْلًى شَيْـًٔا وَّلَا هُمْ يُنْصَرُوْنَۙ ( الدخان: ٤١ )
Yawma laa yughnee mawlan 'am mawlan shai'anw wa laa hum yunsaroon
روزی‌که هیچ دوستی برای دوست خود سودمند نباشد، و آن‌ها (از سوی کسی) یاری نمی‌شوند.
اِلَّا مَنْ رَّحِمَ اللّٰهُ ۗاِنَّهٗ هُوَ الْعَزِيْزُ الرَّحِيْمُ ࣖ ( الدخان: ٤٢ )
Illaa mar rahimal laah' innahoo huwal 'azeezur raheem
مگر کسی‌که الله اورا مورد رحمت قرار داده، یقیناً او پیروزمند مهربان است.
اِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّوْمِۙ ( الدخان: ٤٣ )
Inna shajarataz zaqqoom
بی‌گمان درخت زقوم.
طَعَامُ الْاَثِيْمِ ۛ ( الدخان: ٤٤ )
Ta'aamul aseem
غذای گناهکاران است.
كَالْمُهْلِ ۛ يَغْلِيْ فِى الْبُطُوْنِۙ ( الدخان: ٤٥ )
Kalmuhli yaghlee filbutoon
همانند مس گداخته در شکمها می‌جوشد.
كَغَلْيِ الْحَمِيْمِ ۗ ( الدخان: ٤٦ )
Kaghalyil hameem
جوششی همچون آب جوشان.
خُذُوْهُ فَاعْتِلُوْهُ اِلٰى سَوَاۤءِ الْجَحِيْمِۙ ( الدخان: ٤٧ )
Khuzoohu fa'tiloohu ilaa sawaaa'il Jaheem
(آنگاه به فرشتگان می‌گوییم:) او را بگیرید، پس به سختی او را میان دوزخ بکشید.
ثُمَّ صُبُّوْا فَوْقَ رَأْسِهٖ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيْمِۗ ( الدخان: ٤٨ )
Summa subboo fawqa raasihee min 'azaabil hameem
سپس بر سرش از عذاب جوشان بریزید.
ذُقْۚ اِنَّكَ اَنْتَ الْعَزِيْزُ الْكَرِيْمُ ( الدخان: ٤٩ )
Zuq innaka antal 'azeezul kareem
(و به او می‌گوییم:) بچش که تو (به پندار خود) پیروزمند بزرگواری.
اِنَّ هٰذَا مَا كُنْتُمْ بِهٖ تَمْتَرُوْنَ ( الدخان: ٥٠ )
Inna haazaa maa kuntum bihee tamtaroon
بی‌گمان این (همان) چیزی است که در آن شک داشتید.