وَيَتَجَنَّبُهَا الْاَشْقَىۙ ( الأعلى: ١١ )
Wa yatajannabuhal ashqaa
و بدبختترین (مردم) از آن دوری میگزیند.
الَّذِيْ يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرٰىۚ ( الأعلى: ١٢ )
Allazee yaslan Naaral kubraa
(همان) کسیکه در آتش بزرگ (جهنم) در خواهد آمد.
ثُمَّ لَا يَمُوْتُ فِيْهَا وَلَا يَحْيٰىۗ ( الأعلى: ١٣ )
Summa laa yamootu feehaa wa laa yahyaa
سپس در آن (آتش) نه میمیرد و نه زنده میماند.
قَدْ اَفْلَحَ مَنْ تَزَكّٰىۙ ( الأعلى: ١٤ )
Qad aflaha man tazakkaa
یقیناً کسیکه خود را پاک (و تزکیه) کند، رستگار شد.
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهٖ فَصَلّٰىۗ ( الأعلى: ١٥ )
Wa zakaras ma Rabbihee fasallaa
و (نیز کسی که) نام پروردگارش را یادکرد پس نماز گزارد.
بَلْ تُؤْثِرُوْنَ الْحَيٰوةَ الدُّنْيَاۖ ( الأعلى: ١٦ )
Bal tu'siroonal hayaatad dunyaa
بلکه شما (مردم) زندگی دنیا را (بر آخرت) ترجیح میدهید.
وَالْاٰخِرَةُ خَيْرٌ وَّاَبْقٰىۗ ( الأعلى: ١٧ )
Wal Aakhiratu khairunw wa abqaa
در حالیکه آخرت بهتر و پایندهتر است.
اِنَّ هٰذَا لَفِى الصُّحُفِ الْاُوْلٰىۙ ( الأعلى: ١٨ )
Inna haazaa lafis suhu fil oolaa
به راستی این (فحوا) در صحیفههای پیشین (نیز) بود.
صُحُفِ اِبْرٰهِيْمَ وَمُوْسٰى ࣖ ( الأعلى: ١٩ )
Suhufi Ibraaheema wa Moosaa
صحیفههای ابراهیم و موسی.