اِنَّ لِلْمُتَّقِيْنَ مَفَازًاۙ ( النبإ: ٣١ )
Inna lil mutta qeena mafaaza
بی‌گمان برای پرهیزگاران کامیابی است.
حَدَاۤىِٕقَ وَاَعْنَابًاۙ ( النبإ: ٣٢ )
Hadaa-iqa wa a'anaa ba
باغ‌های (میوه) و تاکستان‌ها.
وَّكَوَاعِبَ اَتْرَابًاۙ ( النبإ: ٣٣ )
Wa kaawa 'iba at raaba
و حوریانی جوان و هم سن و سال.
وَّكَأْسًا دِهَاقًاۗ ( النبإ: ٣٤ )
Wa ka'san di haaqa
و جام‌هایی لبریز و پیاپی (از شراب پاکیزۀ بهشت).
لَا يَسْمَعُوْنَ فِيْهَا لَغْوًا وَّلَا كِذَّابًا ( النبإ: ٣٥ )
Laa yasma'oona fiha lagh waw walaa kizzaba
در آنجا نه سخن بیهوده‌ای می‌شنوند و نه دروغی.
جَزَاۤءً مِّنْ رَّبِّكَ عَطَاۤءً حِسَابًاۙ ( النبإ: ٣٦ )
Jazaa-am mir-rabbika ataa-an hisaaba
(این) پاداش از جانب پروردگار توست و عطایی از روی حساب
رَّبِّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمٰنِ لَا يَمْلِكُوْنَ مِنْهُ خِطَابًاۚ ( النبإ: ٣٧ )
Rabbis samaa waati wal ardi wa maa baina humar rahmaani laa yam likoona minhu khi taaba
(همان) پروردگار آسمان‌ها و زمین، و آنچه در میان آن‌هاست، (همان الله) رحمان هیچ‌کس (درآن روز) یارای سخن گفتن با او ندارد.
يَوْمَ يَقُوْمُ الرُّوْحُ وَالْمَلٰۤىِٕكَةُ صَفًّاۙ لَّا يَتَكَلَّمُوْنَ اِلَّا مَنْ اَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ( النبإ: ٣٨ )
Yauma yaqoo mur roohu wal malaa-ikatu saf-fal laa yata kalla moona illa man azina lahur rahmaanu wa qaala sawaaba
روزی‌که روح (= جبرییل) و فرشتگان به صف ایستند، هیچ‌کس سخن نگویید، جز کسی‌که الله رحمان به او اجازه داده باشد، و (او) سخن درست (و صواب) گوید.
ذٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّۚ فَمَنْ شَاۤءَ اتَّخَذَ اِلٰى رَبِّهٖ مَاٰبًا ( النبإ: ٣٩ )
Zaalikal yaumul haqqu faman shaa-at ta khaaza ill-laa rabbihi ma-aaba
آن روز حق است، پس هر کس که بخواهد بازگشت‌گاهی به سوی پروردگارش برگزیند.
اِنَّآ اَنْذَرْنٰكُمْ عَذَابًا قَرِيْبًا ەۙ يَّوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُوْلُ الْكٰفِرُ يٰلَيْتَنِيْ كُنْتُ تُرَابًا ࣖ ( النبإ: ٤٠ )
In naa anzar naakum azaaban qareebaiy-yauma yan zurul marr-u maa qaddamat yadaahu wa ya qoolul-kaafiru yaa lai tanee kuntu turaaba
به راستی ما شما را از عذابی نزدیک بیم دادیم، روزی‌که انسان آنچه را از قبل با دست‌های خود فرستاده است می‌بیند، و کافر می‌گوید: «ای کاش من خاک بود». (و برای حساب بر انگیخته نمی‌شد).