هَمَّازٍ مَّشَّاۤءٍۢ بِنَمِيْمٍۙ ( القلم: ١١ )
Hammaazim mash shaaa'im binameem
(آن) بسیار عیبجویی که به سخنچینی آمد و رفت میکند.
مَّنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ اَثِيْمٍۙ ( القلم: ١٢ )
Mannaa'il lilkhairi mu'tadin aseem
و بسیار بازدارندۀ (کار) خیر، و متجاوز و گناهکار است.
عُتُلٍّۢ بَعْدَ ذٰلِكَ زَنِيْمٍۙ ( القلم: ١٣ )
'Utullim ba'da zaalika zaneem
خشن (و کینهتوز) و (بدتر) از آن (بینسب و) حرام زاده است.
اَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَّبَنِيْنَۗ ( القلم: ١٤ )
An kaana zaa maalinw-wa baneen
بدان خاطر که صاحب مال و فرزندان بسیار است (مبادا از او اطاعت کنی!).
اِذَا تُتْلٰى عَلَيْهِ اٰيٰتُنَا قَالَ اَسَاطِيْرُ الْاَوَّلِيْنَۗ ( القلم: ١٥ )
Izaa tutlaa 'alaihi aayaatunaa qaala asaateerul awwaleen
هنگامیکه آیات ما بر او خواند شود، گوید: «(اینها) افسانههای گذشتگان است.
سَنَسِمُهٗ عَلَى الْخُرْطُوْمِ ( القلم: ١٦ )
Sanasimuhoo 'alal khurtoom
به زودی بر بینی او داغ میگذاریم.
اِنَّا بَلَوْنٰهُمْ كَمَا بَلَوْنَآ اَصْحٰبَ الْجَنَّةِۚ اِذْ اَقْسَمُوْا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِيْنَۙ ( القلم: ١٧ )
Innaa balawnaahum kamaa balawnaaa As-haabal jannati iz 'aqsamoo la-yasri munnahaa musbiheen
ما آنها را آزمایش کردیم، همانگونه که صاحبان باغ را آزمودیم، هنگامیکه سوگند یاد کردند که صبحگاهان (که مستندان نباشند) میوههای باغ را بچینند.
وَلَا يَسْتَثْنُوْنَ ( القلم: ١٨ )
Wa laa yastasnoon
و ان شاء الله (اگر الله بخواهد) نگفتند.
فَطَافَ عَلَيْهَا طَاۤىِٕفٌ مِّنْ رَّبِّكَ وَهُمْ نَاۤىِٕمُوْنَ ( القلم: ١٩ )
Fataafa 'alaihaa taaa'i fum mir rabbika wa hum naaa'imoon
پس عذابی (فراگیر) از سوی پروردگارت بر (باغ) آنها فرو آمد، در حالیکه همه در خواب بودند.
فَاَصْبَحَتْ كَالصَّرِيْمِۙ ( القلم: ٢٠ )
Fa asbahat kassareem
پس آن باغ (سبز و خرم) همچون شب سیاه شد.