Skip to main content

۞ وَلَوْ يُعَجِّلُ اللّٰهُ لِلنَّاسِ الشَّرَّ اسْتِعْجَالَهُمْ بِالْخَيْرِ لَقُضِيَ اِلَيْهِمْ اَجَلُهُمْۗ فَنَذَرُ الَّذِيْنَ لَا يَرْجُوْنَ لِقَاۤءَنَا فِيْ طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُوْنَ   ( يونس: ١١ )

وَلَوْ
و اگر
يُعَجِّلُ
شتاب می کند
ٱللَّهُ
خداوند
لِلنَّاسِ
به مردم
ٱلشَّرَّ
شر
ٱسْتِعْجَالَهُم
با عجله خواستن آنها
بِٱلْخَيْرِ
خیر را
لَقُضِىَ
قطعا پایان می گرفت
إِلَيْهِمْ
به سوي آنان
أَجَلُهُمْۖ
اجل آنها
فَنَذَرُ
پس وا می گذاریم
ٱلَّذِينَ
كساني كه
لَا
امید ندارند
يَرْجُونَ
امید ندارند
لِقَآءَنَا
لقاء ما
فِى
در
طُغْيَٰنِهِمْ
طغيانشان
يَعْمَهُونَ
سرگردان بمانند

Wa law yu'aijilul laahu linnaasish sharras ti'jaalahum bilkhairi laqudiya ilaihim ajaluhum fanazarul lazeena laa yarjoona liqaaa'anna fee tughyaanihim ya'mahoon

و اگر الله زود مردم را مجازات می‌کرد، همان‌گونه که آن‌ها برای خیر عجله دارند، عمرشان به پایان می‌رسید، (و نابود می‌شدند) پس کسانی‌که به ملاقات ما امید ندارند (به حال خود) رها می‌کنیم تا در طغیان خود سرگردان بمانند.

توضیح

وَاِذَا مَسَّ الْاِنْسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنْۢبِهٖٓ اَوْ قَاعِدًا اَوْ قَاۤىِٕمًا ۚفَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهٗ مَرَّ كَاَنْ لَّمْ يَدْعُنَآ اِلٰى ضُرٍّ مَّسَّهٗۗ كَذٰلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِيْنَ مَا كَانُوْا يَعْمَلُوْنَ   ( يونس: ١٢ )

وَإِذَا
و هنگامي كه
مَسَّ
رسید
ٱلْإِنسَٰنَ
انسان
ٱلضُّرُّ
ضرر و زیان
دَعَانَا
خواند ما را
لِجَنۢبِهِۦٓ
در حالی که به پهلو خوابیده
أَوْ
يا
قَاعِدًا
نشسته
أَوْ
يا
قَآئِمًا
ایستاده
فَلَمَّا
پس هنگامي كه
كَشَفْنَا
برطرف کردیم
عَنْهُ
از او
ضُرَّهُۥ
ضررش
مَرَّ
عبور كرد
كَأَن
گويا كه
لَّمْ
هرگز نخوانده ما را
يَدْعُنَآ
هرگز نخوانده ما را
إِلَىٰ
برای
ضُرٍّ
محنت
مَّسَّهُۥۚ
رسید به او
كَذَٰلِكَ
اين چنين
زُيِّنَ
آراسته شد
لِلْمُسْرِفِينَ
برای اسرافکاران
مَا
آن چه
كَانُوا۟
انجام می دادند
يَعْمَلُونَ
انجام می دادند

Wa izaa massal insaanad durru da'aanaa lijambiheee aw qaa'idan aw qaaa'iman falammaa kashafnaa 'anhu durrahoo marra ka al lam yad'unaaa ilaa durrim massah; kazaalika zuyyina lilmusrifeena maa kaanoo ya'maloon

و چون به انسان زیان (و رنجی) برسد، (در هر حال که باشد) به پهلو خوابیده، یا نشسته، یا ایستاده، ما را می‌خواند. پس هنگامی‌که آن زیان (و رنج) را از او بر طرف کردیم، چنان می‌رود که گویی هرگز ما را برای دفع زیان (و رنج) که به او رسیده بود، نخوانده است، این گونه برای اسراف‌کاران، آنچه می‌کردند (در نظرشان) زینت داده شده است.

توضیح

وَلَقَدْ اَهْلَكْنَا الْقُرُوْنَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَمَّا ظَلَمُوْاۙ وَجَاۤءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنٰتِ وَمَا كَانُوْا لِيُؤْمِنُوْا ۗ كَذٰلِكَ نَجْزِى الْقَوْمَ الْمُجْرِمِيْنَ   ( يونس: ١٣ )

وَلَقَدْ
و بي‌ترديد
أَهْلَكْنَا
هلاک کردیم
ٱلْقُرُونَ
نسل ها
مِن
از
قَبْلِكُمْ
قبل شما
لَمَّا
هنگامی که
ظَلَمُوا۟ۙ
ظلم کردند
وَجَآءَتْهُمْ
و آمد به سویشان
رُسُلُهُم
پیامبرانشان
بِٱلْبَيِّنَٰتِ
با دلايل روشن
وَمَا
و بر آن نبودند
كَانُوا۟
و بر آن نبودند
لِيُؤْمِنُوا۟ۚ
که ایمان بیاورند
كَذَٰلِكَ
اين چنين
نَجْزِى
جزا می دهیم
ٱلْقَوْمَ
گروه
ٱلْمُجْرِمِينَ
گناه کاران

Wa laqad ahlaknal quroona min qablikum lammaa zalamoo wa jaaa'at hum Rusuluhum bil baiyinaati wa maa kaanoo liyu'minoo; kazaalika najzil qawmal mujrimeen

به راستی که ما امت‌های پیش از شما را هنگامی‌که ستم کردند، هلاک کردیم، در حالی‌که پیامبران آن‌ها با دلیل روشن به سوی آنان آمدند و آن‌ها ایمان نیاوردند، این گونه گروه مجرمان را کیفر می‌دهیم.

توضیح

ثُمَّ جَعَلْنٰكُمْ خَلٰۤىِٕفَ فِى الْاَرْضِ مِنْۢ بَعْدِهِمْ لِنَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُوْنَ   ( يونس: ١٤ )

ثُمَّ
سپس
جَعَلْنَٰكُمْ
قرار داديم شما را
خَلَٰٓئِفَ
جانشینان
فِى
در
ٱلْأَرْضِ
زمين
مِنۢ
از
بَعْدِهِمْ
بعد آن‌ها
لِنَنظُرَ
تا بنگریم
كَيْفَ
چگونه
تَعْمَلُونَ
عمل می کنید

Summa ja'alnaakum khalaaa'ifa fil ardi mim ba'dihim linanzura kaifa ta'maloon

سپس شما را پس از آن‌ها (روی) زمین جانشینان قرار دادیم، تا بنگریم که چگونه عمل می‌کنید.

توضیح

وَاِذَا تُتْلٰى عَلَيْهِمْ اٰيَاتُنَا بَيِّنٰتٍۙ قَالَ الَّذِيْنَ لَا يَرْجُوْنَ لِقَاۤءَنَا ائْتِ بِقُرْاٰنٍ غَيْرِ هٰذَآ اَوْ بَدِّلْهُ ۗ قُلْ مَا يَكُوْنُ لِيْٓ اَنْ اُبَدِّلَهٗ مِنْ تِلْقَاۤئِ نَفْسِيْ ۚاِنْ اَتَّبِعُ اِلَّا مَا يُوْحٰٓى اِلَيَّ ۚ اِنِّيْٓ اَخَافُ اِنْ عَصَيْتُ رَبِّيْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيْمٍ   ( يونس: ١٥ )

وَإِذَا
و هنگامي كه
تُتْلَىٰ
خوانده مي‌شود
عَلَيْهِمْ
بر آنها
ءَايَاتُنَا
آیات ما
بَيِّنَٰتٍۙ
حجت های روشن
قَالَ
گفت
ٱلَّذِينَ
كساني كه
لَا
امید ندارند
يَرْجُونَ
امید ندارند
لِقَآءَنَا
لقاء ما
ٱئْتِ
بیاور
بِقُرْءَانٍ
قرآنی
غَيْرِ
غیر
هَٰذَآ
اين
أَوْ
يا
بَدِّلْهُۚ
تغییر ده آن را
قُلْ
بگو
مَا
نمی رسد
يَكُونُ
نمی رسد
لِىٓ
برای من
أَنْ
كه
أُبَدِّلَهُۥ
تغییر دهم آن را
مِن
از
تِلْقَآئِ
جانب
نَفْسِىٓۖ
خودم
إِنْ
ان نافیه
أَتَّبِعُ
پیروی نمی کنم
إِلَّا
مگر
مَا
آن چه
يُوحَىٰٓ
وحی می شود
إِلَىَّۖ
به سوی من
إِنِّىٓ
همانا من
أَخَافُ
می ترسم
إِنْ
اگر
عَصَيْتُ
نافرمانی کردم
رَبِّى
پروردگار من
عَذَابَ
عذاب
يَوْمٍ
روز
عَظِيمٍ
بزرگ

Wa izaa tutlaa 'alaihim aayaatunaa baiyinaatin qaalal lazeena laa yarjoona liqaaa'ana'ti bi Quraanin ghairi haazaaa aw baddilh; qul maa yakoonu leee an ubaddilahoo min tilqaaa'i nafsee in attabi'u illaa maa yoohaaa ilaiya inneee akhaafu in 'asaytu Rabbee 'azaaba Yawmin 'Azeeem

و هنگامی‌که آیات روشن ما بر آن‌ها خوانده شود، کسانی‌که به ملاقات ما (در روز قیامت) امید ندارند، گویند: «قرآنی غیر از این بیاور یا آن را تغییر بده». (ای پیامبر!) بگو: «من حق ندارم که آن را از پیش خود تغییر دهم، و من پیروی نمی‌کنم مگر آنچه را که بر من وحی می‌شود، و من اگر پروردگارم را نافرمانی کنم از عذاب روز بزرگ می‌ترسم»

توضیح

قُلْ لَّوْ شَاۤءَ اللّٰهُ مَا تَلَوْتُهٗ عَلَيْكُمْ وَلَآ اَدْرٰىكُمْ بِهٖ ۖفَقَدْ لَبِثْتُ فِيْكُمْ عُمُرًا مِّنْ قَبْلِهٖۗ اَفَلَا تَعْقِلُوْنَ  ( يونس: ١٦ )

قُل
بگو
لَّوْ
اگر
شَآءَ
مي‌خواست
ٱللَّهُ
خداوند
مَا
نمی خواندم آن را
تَلَوْتُهُۥ
نمی خواندم آن را
عَلَيْكُمْ
بر شما
وَلَآ
و آگاه نمی کردم شما را
أَدْرَىٰكُم
و آگاه نمی کردم شما را
بِهِۦۖ
به آن
فَقَدْ
پس بي‌ترديد
لَبِثْتُ
ماندم
فِيكُمْ
در (ميان) شما
عُمُرًا
مدت زیادی
مِّن
از
قَبْلِهِۦٓۚ
قبل آن
أَفَلَا
آيا پس نمي‌انديشيد؟
تَعْقِلُونَ
آيا پس نمي‌انديشيد؟

Qul law shaaa'al laahu maa talawtuhoo 'alaikum wa laaa adraakum bihee faqad labistu feekum 'umuram min qablih; afalaa ta'qiloon

بگو: «اگر الله می‌خواست من آن را بر شما نمی‌خواندم، و نه (الله) شما را از آن آگاه می‌کرد، به راستی که پیش از این عمری را در میان شما گذرانده ام، آیا نمی‌اندیشید؟!»

توضیح

فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرٰى عَلَى اللّٰهِ كَذِبًا اَوْ كَذَّبَ بِاٰيٰتِهٖۗ اِنَّهٗ لَا يُفْلِحُ الْمُجْرِمُوْنَ   ( يونس: ١٧ )

فَمَنْ
پس کیست
أَظْلَمُ
ستمكارتر
مِمَّنِ
از کسی که
ٱفْتَرَىٰ
دروغ بست
عَلَى
بر
ٱللَّهِ
خداوند
كَذِبًا
دروغ
أَوْ
يا
كَذَّبَ
تکذیب کرد
بِـَٔايَٰتِهِۦٓۚ
آیاتش
إِنَّهُۥ
همانا او
لَا
رستگار نمی شود
يُفْلِحُ
رستگار نمی شود
ٱلْمُجْرِمُونَ
مجرمان

Faman azlamu mimmanif taraa 'alal laahi kaziban aw kazzaba bi Aayaatih; innahoo laa yuflihul mujrimoon

پس چه کسی ستمکارتر است از آن کسی‌که بر الله دروغ می‌بندد، و یا آیات او را تکذیب می‌کند؟! بی‌گمان مجرمان رستگار نخواهند شد.

توضیح

وَيَعْبُدُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ مَا لَا يَضُرُّهُمْ وَلَا يَنْفَعُهُمْ وَيَقُوْلُوْنَ هٰٓؤُلَاۤءِ شُفَعَاۤؤُنَا عِنْدَ اللّٰهِ ۗقُلْ اَتُنَبِّـُٔوْنَ اللّٰهَ بِمَا لَا يَعْلَمُ فِى السَّمٰوٰتِ وَلَا فِى الْاَرْضِۗ سُبْحٰنَهٗ وَتَعٰلٰى عَمَّا يُشْرِكُوْنَ   ( يونس: ١٨ )

وَيَعْبُدُونَ
و می پرستند
مِن
از
دُونِ
غير
ٱللَّهِ
خداوند
مَا
آن چه
لَا
زیان نمی رساند به آنها
يَضُرُّهُمْ
زیان نمی رساند به آنها
وَلَا
و نفعشان نمی رساند
يَنفَعُهُمْ
و نفعشان نمی رساند
وَيَقُولُونَ
و مي‌گويند
هَٰٓؤُلَآءِ
اين‌ها
شُفَعَٰٓؤُنَا
شفیعان ما
عِندَ
نزد
ٱللَّهِۚ
خداوند
قُلْ
بگو
أَتُنَبِّـُٔونَ
آیا آگاه می کنید
ٱللَّهَ
خداوند
بِمَا
به آن چه
لَا
نمی داند
يَعْلَمُ
نمی داند
فِى
در
ٱلسَّمَٰوَٰتِ
آسمان‌ها
وَلَا
و نه
فِى
در
ٱلْأَرْضِۚ
زمين
سُبْحَٰنَهُۥ
منزه است او
وَتَعَٰلَىٰ
و برتر است
عَمَّا
از آن چه
يُشْرِكُونَ
شریک قرار می دهند

Wa ya'budoona min doonil laahi maa laa yadurruhum wa laa yanfa'uhum wa yaqooloona haaa'ulaaa'i shufa'aaa 'unaa 'indal laah; qul atunabbi 'oonal laaha bima laa ya'lamu fis samaawaati wa laa fil ard; subhaanahoo wa Ta'aalaa 'ammaa yushrikoon

و غیر از الله چیزهای را می‌پرستند که نه به آن‌ها زیانی می‌‌رساند و نه سودشان می‌بخشد، و می‌گویند: «این‌ها (= بت‌ها) شفیعان ما نزد الله هستند» بگو: «آیا الله را به چیزی که در آسمان‌ها و در زمین نمی‌داند، خبر می‌دهید؟!» منزه است او، و از آنچه با او شریک می‌سازند برتر است.

توضیح

وَمَا كَانَ النَّاسُ اِلَّآ اُمَّةً وَّاحِدَةً فَاخْتَلَفُوْاۗ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ فِيْمَا فِيْهِ يَخْتَلِفُوْنَ   ( يونس: ١٩ )

وَمَا
و نبود
كَانَ
و نبود
ٱلنَّاسُ
مردم
إِلَّآ
مگر
أُمَّةً
امتي
وَٰحِدَةً
يگانه
فَٱخْتَلَفُوا۟ۚ
پس اختلاف کردند
وَلَوْلَا
و اگر نبود
كَلِمَةٌ
سخن
سَبَقَتْ
از پیش گذشت
مِن
از
رَّبِّكَ
پروردگار تو
لَقُضِىَ
قطعا پایان می گرفت
بَيْنَهُمْ
ميان آن‌ها
فِيمَا
در آن چه
فِيهِ
در آن
يَخْتَلِفُونَ
اختلاف مي‌كردند

Wa maa kaanan naasu illaaa ummmatanw waahidatan fakh talafoo; wa law laa kalimatun sabaqat mir Rabbika laqudiya bainahum fee maa feehi yakhtalifoon

(در آغاز) مردم جز امت واحدی نبودند، پس اختلاف کردند، و اگر فرمانی نبود پیش از این، از پروردگار صادر شده بود، در میان آن‌ها در آنچه که در آن اختلاف داشتند، داوری می‌شد.

توضیح

وَيَقُوْلُوْنَ لَوْلَآ اُنْزِلَ عَلَيْهِ اٰيَةٌ مِّنْ رَّبِّهٖۚ فَقُلْ اِنَّمَا الْغَيْبُ لِلّٰهِ فَانْتَظِرُوْاۚ اِنِّيْ مَعَكُمْ مِّنَ الْمُنْتَظِرِيْنَ ࣖ   ( يونس: ٢٠ )

وَيَقُولُونَ
و مي‌گويند
لَوْلَآ
چرا نازل نشد
أُنزِلَ
چرا نازل نشد
عَلَيْهِ
بر او
ءَايَةٌ
نشانه‌اي
مِّن
از
رَّبِّهِۦۖ
پروردگارش
فَقُلْ
پس بگو
إِنَّمَا
جز اين نيست كه
ٱلْغَيْبُ
غیب
لِلَّهِ
براي خداوند
فَٱنتَظِرُوٓا۟
پس منتظر باشید
إِنِّى
همانا من
مَعَكُم
همراه شما
مِّنَ
از
ٱلْمُنتَظِرِينَ
منتظران

W yaqooloona law laaa unzila 'alaihi aayatum mir Rabbihee faqul innamal ghaibu lillaahi fantaziroo innee ma'akum minal muntazireen

و می‌گویند «چرا معجزه‌ای از (جانب) پروردگارش بر او نازل نشده است؟». پس بگو: «(علم) غیب تنها از آن الله است، پس شما انتظار بکشید که من (نیز) با شما از منتظرانم».

توضیح