فَوَقٰىهُمُ اللّٰهُ شَرَّ ذٰلِكَ الْيَوْمِ وَلَقّٰىهُمْ نَضْرَةً وَّسُرُوْرًاۚ ( الانسان: ١١ )
Fa waqaahumul laahu sharra zaalikal yawmi wa laqqaahum nadratanw wa surooraa
پس الله آنان را از (سختی و) شر آن روز نگه داشت و آنها را شادمانی و سرور بخشید.
وَجَزٰىهُمْ بِمَا صَبَرُوْا جَنَّةً وَّحَرِيْرًاۙ ( الانسان: ١٢ )
Wa jazaahum bimaa sabaroo janatanw wa hareeraa
و به (پاداش) صبری که کردند، بهشت و (لباسهای) حریر (بهشتی) را به آنان پاداش داد.
مُّتَّكِـِٕيْنَ فِيْهَا عَلَى الْاَرَاۤىِٕكِۚ لَا يَرَوْنَ فِيْهَا شَمْسًا وَّلَا زَمْهَرِيْرًاۚ ( الانسان: ١٣ )
muttaki'eena feeha 'alal araaa 'iki laa yarawna feehaa shamsanw wa laa zamhareeraa
در آنجا بر تختها (ی زیبا) تکیه کردهاند، نه آفتابی در آنجا میبینند و نه سرمایی.
وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلٰلُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوْفُهَا تَذْلِيْلًا ( الانسان: ١٤ )
Wa daaniyatan 'alaihim zilaaluhaa wa zullilat qutoofu haa tazleela
و سایههایش بر آنها فرو افتاده، و میوههایش (برای چیدن) در دسترس (و به فرمان) است.
وَيُطَافُ عَلَيْهِمْ بِاٰنِيَةٍ مِّنْ فِضَّةٍ وَّاَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيْرَا۠ ( الانسان: ١٥ )
Wa yutaafu 'alaihim bi aaniyatim min fiddatinw wa akwaabin kaanat qawaareeraa
و در گرداگرد آنها ظرفهای سیمین (غذاها) و کاسههای بلورین (نوشیدنیها) گردانده میشود.
قَوَارِيْرَا۟ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوْهَا تَقْدِيْرًا ( الانسان: ١٦ )
Qawaareera min fiddatin qaddaroohaa taqdeeraa
(کاسههای) بلورین از نقره که آنها را بهاندازۀ مناسب (پر و) آماده کردهاند.
وَيُسْقَوْنَ فِيْهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِيْلًاۚ ( الانسان: ١٧ )
Wa yusawna feehaa kaasan kaana mizaajuhaa zanjabeelaa
و در آنجا از جامهایی سیراب میشوند که آمیزهاش زنجبیل است.
عَيْنًا فِيْهَا تُسَمّٰى سَلْسَبِيْلًا ( الانسان: ١٨ )
'Aynan feeha tusammaa salsabeelaa
(از) چشمهای، در آنجا که سلسبیل نامیده میشود.
۞ وَيَطُوْفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُّخَلَّدُوْنَۚ اِذَا رَاَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَّنْثُوْرًا ( الانسان: ١٩ )
Wa yatoofu 'alaihim wildaanum mukhalladoona izaa ra aytahum hasibtahum lu'lu 'am mansoora
و همواره نوجوانانی جاودانه بر گردشان میچرخند که هرگاه آنها را ببینی، گمان میکنی که مروارید پراکنده هستند.
وَاِذَا رَاَيْتَ ثَمَّ رَاَيْتَ نَعِيْمًا وَّمُلْكًا كَبِيْرًا ( الانسان: ٢٠ )
Wa izaa ra ayta summa ra ayta na'eemanw wa mulkan kabeera
و چون (به هر سمتی) بنگری، آنجا نعمت بسیار و فرمانروایی عظیمی را میبینی.