Skip to main content

وَمَآ اَنْتَ بِهٰدِى الْعُمْيِ عَنْ ضَلٰلَتِهِمْۗ اِنْ تُسْمِعُ اِلَّا مَنْ يُّؤْمِنُ بِاٰيٰتِنَا فَهُمْ مُّسْلِمُوْنَ   ( النمل: ٨١ )

وَمَآ
و نیستی تو
أَنتَ
و نیستی تو
بِهَٰدِى
هدایت کننده
ٱلْعُمْىِ
کوران
عَن
از
ضَلَٰلَتِهِمْۖ
گمراهی شان
إِن
نمی شنوانی
تُسْمِعُ
نمی شنوانی
إِلَّا
مگر
مَن
کسی که
يُؤْمِنُ
ايمان دارد
بِـَٔايَٰتِنَا
به آيات ما
فَهُم
پس آنان
مُّسْلِمُونَ
تسليم شدگان

Wa maaa anta bihaadil 'umyi 'an dalaalatihim in tusmi'u illaa mai yu'minu bi aayaatinaa fahum muslimoon

و تو نمی‌توانی کوران را از گمراهی‌شان (باز گردانی و) هدایت کنی، تو تنها می‌توانی (سخن خود را) به کسانی بشنوانی که به آیات ما ایمان دارند؛ پس آن‌ها (در برابر حق) تسلیم شدگان هستند.

توضیح

۞ وَاِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ اَخْرَجْنَا لَهُمْ دَاۤبَّةً مِّنَ الْاَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ اَنَّ النَّاسَ كَانُوْا بِاٰيٰتِنَا لَا يُوْقِنُوْنَ ࣖ  ( النمل: ٨٢ )

وَإِذَا
و هنگامي كه
وَقَعَ
واقع گرديد
ٱلْقَوْلُ
قول(عذاب)
عَلَيْهِمْ
بر آنها
أَخْرَجْنَا
بيرون آورديم
لَهُمْ
برای آنها
دَآبَّةً
جنبنده
مِّنَ
از
ٱلْأَرْضِ
زمين
تُكَلِّمُهُمْ
سخن می گوید با آنها
أَنَّ
كه
ٱلنَّاسَ
مردم
كَانُوا۟
به آیات ما یقین نمی آوردند
بِـَٔايَٰتِنَا
به آیات ما یقین نمی آوردند
لَا
به آیات ما یقین نمی آوردند
يُوقِنُونَ
به آیات ما یقین نمی آوردند

Wa izaa waqa'al qawhu 'alaihim akhrajnaa lahum daabbatam minal ardi tukal limuhum annan naasa kaanoo bi aayaatinaa laa yooqinoon

و هنگامی‌که فرمان (عذاب) بر آن‌ها واقع شود (و حادثۀ قیامت نزدیک شود) جنبنده‌ای را از زمین برای آن‌ها بیرون می‌آوریم که با آن‌ها سخن گوید، که مردم به آیات ما یقین نمی‌آورند.

توضیح

وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ اُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّنْ يُّكَذِّبُ بِاٰيٰتِنَا فَهُمْ يُوْزَعُوْنَ   ( النمل: ٨٣ )

وَيَوْمَ
و روز
نَحْشُرُ
محشور می کنیم
مِن
از
كُلِّ
هر
أُمَّةٍ
امّتي
فَوْجًا
گروه
مِّمَّن
از كسي كه
يُكَذِّبُ
تکذیب کرد
بِـَٔايَٰتِنَا
آیات ما را
فَهُمْ
پس آنان
يُوزَعُونَ
صف به صف می گردند، کنار هم نظم داده می شوند

Wa Yawma nahshuru min kulli ummmatin fawjam mim many-yukazzibu bi Aayaatinaa fahum yooza'oon

و (به یاد آور) روزی را که ما از هر امتی گروهی را از آنان که آیات ما را تکذیب می‌کردند؛ محشور می‌کنیم، آنگاه آن‌ها (به صف) نگاه داشته می‌شوند.

توضیح

حَتّٰٓى اِذَا جَاۤءُوْ قَالَ اَكَذَّبْتُمْ بِاٰيٰتِيْ وَلَمْ تُحِيْطُوْا بِهَا عِلْمًا اَمَّاذَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ   ( النمل: ٨٤ )

حَتَّىٰٓ
تا اين كه
إِذَا
هنگامي كه
جَآءُو
آمدند
قَالَ
گفت
أَكَذَّبْتُم
آیا تکذیب کردید
بِـَٔايَٰتِى
آیاتم را
وَلَمْ
و احاطه نداشتید
تُحِيطُوا۟
و احاطه نداشتید
بِهَا
به آن
عِلْمًا
دانشی
أَمَّاذَا
یا چه چیز
كُنتُمْ
انجام می دهید ، عمل می کنید
تَعْمَلُونَ
انجام می دهید ، عمل می کنید

Hattaaa izaa jaaa'oo qaala akazzabtum bi Aayaatee wa lam tuheetoo bihaa 'ilman ammaazaa kuntum ta'maloon

تا هنگامی‌که (به سرزمین محشر) می‌آیند (الله) می‌فرماید: «آیا مرا تکذیب کردید در حالی‌که به آن احاطۀ علمی نداشتید، یا چه (کاری) بود که می‌کردید؟!»

توضیح

وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ بِمَا ظَلَمُوْا فَهُمْ لَا يَنْطِقُوْنَ   ( النمل: ٨٥ )

وَوَقَعَ
و واقع گردید
ٱلْقَوْلُ
قول(عذاب)
عَلَيْهِم
بر آنها
بِمَا
به آن چه
ظَلَمُوا۟
ستم كردند
فَهُمْ
پس آنان
لَا
حرف نمی زنند
يَنطِقُونَ
حرف نمی زنند

Wa waqa'al qawlu 'alaihim bimaa zalamoo fahum laa yantiqoon

و بخاطر ستمی که کرده‌اند؛ فرمان (عذاب) بر آن‌ها واقع می‌شود، پس آن‌ها هیچ سخنی نمی‌گویند.

توضیح

اَلَمْ يَرَوْا اَنَّا جَعَلْنَا الَّيْلَ لِيَسْكُنُوْا فِيْهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًاۗ اِنَّ فِيْ ذٰلِكَ لَاٰيٰتٍ لِّقَوْمٍ يُّؤْمِنُوْنَ   ( النمل: ٨٦ )

أَلَمْ
آیا ندیدند
يَرَوْا۟
آیا ندیدند
أَنَّا
همانا ما
جَعَلْنَا
قرار داديم
ٱلَّيْلَ
شب
لِيَسْكُنُوا۟
تا آرام گیرند، تا بیاسایند
فِيهِ
در آن
وَٱلنَّهَارَ
و روز
مُبْصِرًاۚ
روشن
إِنَّ
همانا
فِى
در
ذَٰلِكَ
اين
لَءَايَٰتٍ
قطعاً نشانه‌هايي
لِّقَوْمٍ
براي گروهي
يُؤْمِنُونَ
ايمان مي‌آورند

Alam yaraw annaa ja'alnal laila li yaskunoo feehi wannahaara mubsiraa; inna fee zaalika la Aayaatil liqaw miny-yu'minoon

آیا ندیدند که ما شب را برای آرامش آن‌ها قرار دادیم، و روز را روشنی بخش (قرار دادیم) بی‌گمان در این (امور) نشانه‌های (روشنی) است برای گروهی که ایمان می‌آورند.

توضیح

وَيَوْمَ يُنْفَخُ فِى الصُّوْرِ فَفَزِعَ مَنْ فِى السَّمٰوٰتِ وَمَنْ فِى الْاَرْضِ اِلَّا مَنْ شَاۤءَ اللّٰهُ ۗوَكُلٌّ اَتَوْهُ دَاخِرِيْنَ   ( النمل: ٨٧ )

وَيَوْمَ
و روز
يُنفَخُ
دمیده شود
فِى
در
ٱلصُّورِ
صور
فَفَزِعَ
پس وحشت کرد و هراسان شد
مَن
کسی که
فِى
در
ٱلسَّمَٰوَٰتِ
آسمان‌ها
وَمَن
و هر كس
فِى
در
ٱلْأَرْضِ
زمين
إِلَّا
مگر
مَن
کسی که
شَآءَ
خواست
ٱللَّهُۚ
خداوند
وَكُلٌّ
و همه
أَتَوْهُ
آمدند به سوی او
دَٰخِرِينَ
فروتنان، زبونانه

Wa Yawma yunfakhu fis Soori fafazi'a man fis samaawaati wa man fil ardi illaa man shaaa'al laah; wa kullun atawhu daakhireen

و (به یاد آور) روزی را که در صور دمیده می‌شود، پس (تمام) کسانی‌که در آسمان‌ها و زمین هستند وحشت کنند (و بترسند) جز کسی‌که الله بخواهد، و همگی با خواری (و ذلت) به پیشگاه او (تعالی) بیایند.

توضیح

وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَّهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِۗ صُنْعَ اللّٰهِ الَّذِيْٓ اَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍۗ اِنَّهٗ خَبِيْرٌ ۢبِمَا تَفْعَلُوْنَ  ( النمل: ٨٨ )

وَتَرَى
و می بینی
ٱلْجِبَالَ
کوهها
تَحْسَبُهَا
می پنداری آن را
جَامِدَةً
ثابت و بی حرکت
وَهِىَ
و آن
تَمُرُّ
حرکت می کند
مَرَّ
مانند حرکت ابرها
ٱلسَّحَابِۚ
مانند حرکت ابرها
صُنْعَ
آفرینش
ٱللَّهِ
خداوند
ٱلَّذِىٓ
كسي كه
أَتْقَنَ
محکم و استوار کرد
كُلَّ
همه
شَىْءٍۚ
چيزي
إِنَّهُۥ
همانا او
خَبِيرٌۢ
آگاه
بِمَا
به آن چه
تَفْعَلُونَ
انجام می دهید

Wa taral jibaala tahsabuhaa jaamidatanw wa hiya tamurru marras sahaab; sun'al laahil lazeee atqana kulla shai'; innahoo khabeerum bimaa taf'aloon

و کوه‌ها را می‌بینی، (و) آن‌ها را جامد (و بی‌حرکت) پنداری، در حالی‌که مانند حرکت ابر‌ها در حرکت هستند (این) صنع (و آفرینش) اللهِ است که هر چیزی را محکم (و استوار) ساخته است، بی‌گمان او از آنچه انجام می‌دهید؛ با خبر است.

توضیح

مَنْ جَاۤءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهٗ خَيْرٌ مِّنْهَاۚ وَهُمْ مِّنْ فَزَعٍ يَّوْمَىِٕذٍ اٰمِنُوْنَ   ( النمل: ٨٩ )

مَن
کسی که
جَآءَ
آورد
بِٱلْحَسَنَةِ
نیکی را
فَلَهُۥ
پس براي او
خَيْرٌ
بهتر
مِّنْهَا
از آن
وَهُم
و ايشان
مِّن
از
فَزَعٍ
ترس و هراس
يَوْمَئِذٍ
آن روز
ءَامِنُونَ
ایمن ها

Man jaaa'a bilhasanati falahoo khairum minhaa wa hum min faza'iny Yawma'izin aaminoon

هر کس‌که نیکی آورد، پس (پاداشی) بهتر از آن خواهد داشت، و آنان از وحشت آن روز در امان هستند.

توضیح

وَمَنْ جَاۤءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوْهُهُمْ فِى النَّارِۗ هَلْ تُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ   ( النمل: ٩٠ )

وَمَن
و هر كس
جَآءَ
آورد
بِٱلسَّيِّئَةِ
بدی را
فَكُبَّتْ
پس سرنگون شد، پس به رو افکنده شد
وُجُوهُهُمْ
چهره‌هايشان
فِى
در
ٱلنَّارِ
آتش
هَلْ
آيا
تُجْزَوْنَ
جزا داده می شوید
إِلَّا
مگر
مَا
آن چه
كُنتُمْ
عمل می کنید
تَعْمَلُونَ
عمل می کنید

Wa man jaaa'a bissai yi'ati fakubbat wujoohuhum fin Naari hal tujzawna illaa maa kuntum ta'maloon

و هر کس که بدی آورد، پس چهره‌های‌شان در آتش نگونسار شود، (و به آن‌ها گفته می‌شود:) آیا جزایی جز آنچه می‌کردید به شما داده می‌شود؟

توضیح