وَاِذَا السَّمَاۤءُ كُشِطَتْۖ ( التكوير: ١١ )
Dhe kur qielli të jetë hequr
وَاِذَا الْجَحِيْمُ سُعِّرَتْۖ ( التكوير: ١٢ )
Dhe kur Xhehennemi të jetë ndezur fort
وَاِذَا الْجَنَّةُ اُزْلِفَتْۖ ( التكوير: ١٣ )
Dhe kur Xhenneti të jetë afruar
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّآ اَحْضَرَتْۗ ( التكوير: ١٤ )
Atëbotë njeriu do të dijë se çka ka ofruar (të mirë ose të keqe)
فَلَآ اُقْسِمُ بِالْخُنَّسِۙ ( التكوير: ١٥ )
Betohem fuqimisht në yjet që tërhiqen (ditën, e ndriçojnë natën)
الْجَوَارِ الْكُنَّسِۙ ( التكوير: ١٦ )
Që udhëtojnë e fshihen (si dreni në strofkë)
وَالَّيْلِ اِذَا عَسْعَسَۙ ( التكوير: ١٧ )
Pasha natën kur ajo ia beh me errësirë
وَالصُّبْحِ اِذَا تَنَفَّسَۙ ( التكوير: ١٨ )
Pasha agimin kur ia shkrep
اِنَّهٗ لَقَوْلُ رَسُوْلٍ كَرِيْمٍۙ ( التكوير: ١٩ )
S’ka dyshim se ai (Kur’ani) është thënie e të dërguarit fisnik (që e pranoi prej Zotit)
ذِيْ قُوَّةٍ عِنْدَ ذِى الْعَرْشِ مَكِيْنٍۙ ( التكوير: ٢٠ )
Që është i fortë dhe që ka vend të lartë te Zoti i Arshit