فَسَوْفَ يَدْعُوْ ثُبُوْرًاۙ ( الإنشقاق: ١١ )
Ai do t’i ndjellë vetes shkatërrim
وَّيَصْلٰى سَعِيْرًاۗ ( الإنشقاق: ١٢ )
Dhe do të hyjë në zjarr të ndezur fort
اِنَّهٗ كَانَ فِيْٓ اَهْلِهٖ مَسْرُوْرًاۗ ( الإنشقاق: ١٣ )
Ai ka qenë i gëzuar në familjen e vet
اِنَّهٗ ظَنَّ اَنْ لَّنْ يَّحُوْرَ ۛ ( الإنشقاق: ١٤ )
Dhe ka menduar se nuk ka për t’u kthyer
بَلٰىۛ اِنَّ رَبَّهٗ كَانَ بِهٖ بَصِيْرًاۗ ( الإنشقاق: ١٥ )
Po, se, vërtet Zoti i tij gjithnjë e ka parë atë
فَلَآ اُقْسِمُ بِالشَّفَقِۙ ( الإنشقاق: ١٦ )
Betohem në kuqërrimin e horizontit pas perëndimit
وَالَّيْلِ وَمَا وَسَقَۙ ( الإنشقاق: ١٧ )
Dhe në natën dhe çka ajo tubon
وَالْقَمَرِ اِذَا اتَّسَقَۙ ( الإنشقاق: ١٨ )
Dhe në hënën kur ajo është e plotë
لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍۗ ( الإنشقاق: ١٩ )
Ju patjetër do të përjetoni gjendje pas gjendjeje
فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُوْنَۙ ( الإنشقاق: ٢٠ )
E, çka kanë ata që nuk besojnë