ما او را به (تولد) پسری بردبار [ آن پسر، حضرت اسماعیل علیه السلام بود که به اتفاق مسلمانان و اهل کتاب از حضرت اسحاق علیه السلام بزرگتر بود. (تفسیر ابن کثیر).] بشارت دادیم.

پس هنگامی‌که (فرزندش) با او به (سن) سعی و کوشش رسید گفت: «ای فرزندم! من در خواب دیدم که تو را قربانی می‌کنم، ببین، تو چه نظر داری؟!» گفت: «پدرم، به آنچه مأمور شده‌ای، عمل کن، اگر الله بخواهد، مرا از صابران خواهی یافت». [خواب پیامبران علیهم السلام وحی است.]

پس چون هردو تسلیم شدند، و (ابراهیم) او را به پیشانی (بر زمین) افکند.

و او را ندا دادیم: «ای ابراهیم!

یقیناً خواب (خویش) را تحقق بخشیدی». بدون شک ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم.

مسلماً این (خواب) آزمایشی آشکار بود.

و او را به ذبح بزرگی فدا دادیم.

و برای او در (میان) امت‌های بعد (نام نیک) بر جای نهادیم.

سلام بر ابراهیم.

این گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم.