عَنِ الْمُجْرِمِيْنَۙ ( المدثر: ٤١ )
'Anil mujrimeen
از گناهکاران.
مَا سَلَكَكُمْ فِيْ سَقَرَ ( المدثر: ٤٢ )
Maa salakakum fee saqar
چه چیز شما را به «سقر» (دوزخ) درآورد؟
قَالُوْا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّيْنَۙ ( المدثر: ٤٣ )
Qaaloo lam naku minal musalleen
گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم.
وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِيْنَۙ ( المدثر: ٤٤ )
Wa lam naku nut'imul miskeen
و بینوا(یان) را طعام نمی‌دادیم.
وَكُنَّا نَخُوْضُ مَعَ الْخَاۤىِٕضِيْنَۙ ( المدثر: ٤٥ )
Wa kunnaa nakhoodu ma'al khaaa'ideen
و پیوسته همراه یاوه‌گویان (و اهل باطل) هم‌صدا می‌شدیم.
وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّيْنِۙ ( المدثر: ٤٦ )
Wa kunnaa nukazzibu bi yawmid Deen
و همواره روز جزا را تکذیب می‌کردیم.
حَتّٰىٓ اَتٰىنَا الْيَقِيْنُۗ ( المدثر: ٤٧ )
Hattaaa ataanal yaqeen
تا زمانی که مرگ به سراغمان آمد.
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِيْنَۗ ( المدثر: ٤٨ )
Famaa tanfa'uhum shafaa'atush shaafi'een
پس شفاعت شفاعت‌کنندگان به آنها سودی نمی‌بخشد.
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِيْنَۙ ( المدثر: ٤٩ )
Famaa lahum 'anittazkirati mu'rideen
پس آنها را چه شده است که از پند (و تذکر) روی گردانند؟!
كَاَنَّهُمْ حُمُرٌ مُّسْتَنْفِرَةٌۙ ( المدثر: ٥٠ )
Ka annahum humurum mustanfirah
گویی که آنها (گور) خران رم کرده‌اند.