فَاِمَّا نَذْهَبَنَّ بِكَ فَاِنَّا مِنْهُمْ مُّنْتَقِمُوْنَۙ ( الزخرف: ٤١ )
Fa immaa nazhabanna bika fa innaa minhum muntaqimoon
پس اگر تو را (از این دنیا) ببریم، بی‌گمان ما از آنها انتقام خواهیم گرفت.
اَوْ نُرِيَنَّكَ الَّذِيْ وَعَدْنٰهُمْ فَاِنَّا عَلَيْهِمْ مُّقْتَدِرُوْنَ ( الزخرف: ٤٢ )
Aw nuriyannakal lazee wa'adnaahum fa innaa 'alaihim muqtadiroon
یا آنچه را که به آنها وعده داده‌ایم، به تو نشان می‌دهیم، پس یقیناً ما بر آنها توانا هستیم.
فَاسْتَمْسِكْ بِالَّذِيْٓ اُوْحِيَ اِلَيْكَ ۚاِنَّكَ عَلٰى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيْمٍ ( الزخرف: ٤٣ )
Fastamsik billazeee oohi ya ilaika innaka 'alaa Siraatim Mustaqeem
پس به چیزی که به تو وحی شده است تمسک بجوی، که بی‌شک تو بر راه راست هستی.
وَاِنَّهٗ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ ۚوَسَوْفَ تُسْٔـَلُوْنَ ( الزخرف: ٤٤ )
Wa innahoo lazikrul laka wa liqawmika wa sawfa tus'aloon
و بی‌گمان این (قرآن) برای تو و قومت پند (و سربلندی) است، و به زودی باز خواست خواهید شد.
وَسْٔـَلْ مَنْ اَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُّسُلِنَآ ۖ اَجَعَلْنَا مِنْ دُوْنِ الرَّحْمٰنِ اٰلِهَةً يُّعْبَدُوْنَ ࣖ ( الزخرف: ٤٥ )
Was'al man arsalnaa min qablika mir Rusulinaaa aja'alnaa min doonir Rahmaani aalihatany yu badoon
و از پیامبرانی که پیش از تو فرستادیم بپرس: آیا غیر از (الله) رحمان، معبودانی برای پرستش قرار دادیم؟!
وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا مُوْسٰى بِاٰيٰتِنَآ اِلٰى فِرْعَوْنَ وَمَلَا۟ىِٕهٖ فَقَالَ اِنِّيْ رَسُوْلُ رَبِّ الْعٰلَمِيْنَ ( الزخرف: ٤٦ )
Wa laqad arsalnaa Moosaa bi aayaatinaaa ilaa Fir'awna wa mala'ihee faqaala innee Rasoolu Rabbil 'aalameen
و به راستی ما موسی را با نشانه‌های خود به سوی فرعون و درباریان او فرستادیم، پس گفت: «بی‌گمان من فرستادۀ پروردگار جهانیان هستم».
فَلَمَّا جَاۤءَهُمْ بِاٰيٰتِنَآ اِذَا هُمْ مِّنْهَا يَضْحَكُوْنَ ( الزخرف: ٤٧ )
Falammma jaaa'ahum bi aayaatinaaa izaa hum minhaa yadhakoon
پس چون با نشانه‌های ما (به سوی) آنها آمد، ناگاه (همه) از آن خندیدند.
وَمَا نُرِيْهِمْ مِّنْ اٰيَةٍ اِلَّا هِيَ اَكْبَرُ مِنْ اُخْتِهَاۗ وَاَخَذْنٰهُمْ بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُوْنَ ( الزخرف: ٤٨ )
Wa maa nureehim min aayatin illaa hiya akbaru min ukhtihaa wa akhaznaahum bil'azaabi la'allahum yarji'oon
و ما هیچ نشانه (و معجزه‌ای) به آنها نشان نمی‌دادیم، مگر اینکه از دیگری بزرگتر (و مهم‌تر) بود، و آنها را به عذاب گرفتار کردیم، باشد که (توبه کنند و) باز گردند.
وَقَالُوْا يٰٓاَيُّهَ السّٰحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَۚ اِنَّنَا لَمُهْتَدُوْنَ ( الزخرف: ٤٩ )
Wa qaaloo yaaa ayyuhas saahirud'u lanaa Rabbaka bimaa 'ahida 'indaka innanaa lamuhtadoon
و (به موسی) گفتند: «ای جادوگر! پروردگارت را با عهدی که با تو کرده، برای ما بخوان، بی‌گمان ما هدایت خواهیم یافت».
فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ اِذَا هُمْ يَنْكُثُوْنَ ( الزخرف: ٥٠ )
Falammaa kashafnaa 'anhumul 'azaaba izaa hum yankusoon
پس چون عذاب را از آنها برطرف ساختیم، آنگاه آنها عهد شکنی کردند.