كَلَّآ اِذَا دُكَّتِ الْاَرْضُ دَكًّا دَكًّاۙ ( الفجر: ٢١ )
Kallaaa izaaa dukkatil ardu dakkan dakka
هرگز چنین نیست (که شما گمان میکنید) هنگامیکه زمین سخت درهم کوبیده شود (و هموار گردد).
وَّجَآءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّاۚ ( الفجر: ٢٢ )
Wa jaaa'a Rabbuka wal malaku saffan saffaa
و پروردگارت (برای دادرسی) بیاید و (نیز) فرشتگان صف در صف (بیانید).
وَجِايْۤءَ يَوْمَىِٕذٍۢ بِجَهَنَّمَۙ يَوْمَىِٕذٍ يَّتَذَكَّرُ الْاِنْسَانُ وَاَنّٰى لَهُ الذِّكْرٰىۗ ( الفجر: ٢٣ )
Wa jeee'a yawma'izim bi jahannnam; Yawma 'iziny yatazakkarul insaanu wa annaa lahuz zikraa
و در آن روز جهنم آورده شود، در آن روز انسان متذکر میشود، و (اما) این تذکر چه فایدهای برای او دارد؟!
يَقُوْلُ يٰلَيْتَنِيْ قَدَّمْتُ لِحَيَاتِيْۚ ( الفجر: ٢٤ )
Yaqoolu yaa laitanee qaddamtu lihayaatee
میگوید: «ای کاش (در دنیا) برای (این) زندگیم (چیزی از) پیش فرستاده بودم.
فَيَوْمَىِٕذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهٗٓ اَحَدٌ ۙ ( الفجر: ٢٥ )
Fa Yawma izil laa yu'azzibu 'azaabahooo ahad
پس در آن روز هیچ کسی همانند عذاب او (= الله) عذاب نمیکند.
وَّلَا يُوْثِقُ وَثَاقَهٗٓ اَحَدٌ ۗ ( الفجر: ٢٦ )
Wa laa yoosiqu wasaaqa hooo ahad
و هیچ کس همچون بند کشیدن او (= الله) کسی را بند نکشد.
يٰٓاَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَىِٕنَّةُۙ ( الفجر: ٢٧ )
Yaaa ayyatuhan nafsul mutma 'innah
«ای روح آرام یافته.
ارْجِعِيْٓ اِلٰى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ۚ ( الفجر: ٢٨ )
Irji'eee ilaa Rabbiki raadiyatam mardiyyah
به سوی پروردگارت باز گرد، در حالیکه تو از او خوشنودی و او از تو خشنود است.
فَادْخُلِيْ فِيْ عِبٰدِيْۙ ( الفجر: ٢٩ )
Fadkhulee fee 'ibaadee
پس در زمرۀ بندگان (خاص) من در آی.
وَادْخُلِيْ جَنَّتِيْ ࣖࣖ ( الفجر: ٣٠ )
Wadkhulee jannatee
و به بهشت من وارد شو»