وَفِيْٓ اَنْفُسِكُمْ ۗ اَفَلَا تُبْصِرُوْنَ ( الذاريات: ٢١ )
Wa feee anfusikum; afalaa tubsiroon
و (نیز) در وجود خودتان، آیا نمیبینید؟
وَفِى السَّمَاۤءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوْعَدُوْنَ ( الذاريات: ٢٢ )
Wa fissamaaa'i rizqukum wa maa too'adoon
و رزق (و روزی) شما، و آنچه به شما وعده داده میشود در آسمان است.
فَوَرَبِّ السَّمَاۤءِ وَالْاَرْضِ اِنَّهٗ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَآ اَنَّكُمْ تَنْطِقُوْنَ ࣖ ( الذاريات: ٢٣ )
Fawa Rabbis samaaa'i wal ardi innahoo lahaqqum misla maa annakum tantiqoon
پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که آن (وعدهها) حق است، همان گونه که شما (با یکدیگر) سخن میگویید.
هَلْ اَتٰىكَ حَدِيْثُ ضَيْفِ اِبْرٰهِيْمَ الْمُكْرَمِيْنَۘ ( الذاريات: ٢٤ )
Hal ataaka hadeesu daifi Ibraaheemal mukrameen
(ای پیامبر) آیا خبر مهمانان گرامی ابراهیم به تو رسیده است؟!
اِذْ دَخَلُوْا عَلَيْهِ فَقَالُوْا سَلٰمًا ۗقَالَ سَلٰمٌۚ قَوْمٌ مُّنْكَرُوْنَ ( الذاريات: ٢٥ )
Iz dakhaloo 'alaihi faqaaloo salaaman qaala salaamun qawmum munkaroon
آنگاه که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام» (ابراهیم در جواب) گفت: «سلام» (و با خود گفت:) گروهی نا شناس هستید».
فَرَاغَ اِلٰٓى اَهْلِهٖ فَجَاۤءَ بِعِجْلٍ سَمِيْنٍۙ ( الذاريات: ٢٦ )
Faraagha ilaaa ahlihee fajaaa'a bi'ijlin sameen
پس پنهانی به سوی همسرش رفت و گوسالۀ (بریان شده) فربهی (برای آنها) آورد.
فَقَرَّبَهٗٓ اِلَيْهِمْۚ قَالَ اَلَا تَأْكُلُوْنَ ( الذاريات: ٢٧ )
Faqarrabahooo ilaihim qaala alaa taakuloon
سپس آن را به آنان نزدیک کرد، و گفت: «آیا نمیخورید؟».
فَاَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيْفَةً ۗقَالُوْا لَا تَخَفْۗ وَبَشَّرُوْهُ بِغُلٰمٍ عَلِيْمٍ ( الذاريات: ٢٨ )
Fa awjasa minhm khee fatan qaaloo laa takhaf wa bashsharoohu bighulaamin 'aleem
پس (چون دید دست به سوی غذا دراز نمیکنند) از آنها احساس ترس (و وحشت) کرد، (آنها) گفتند: «نترس (ما فرستادگان پروردگار تو ایم)» و او را به (تولد) پسری دانا بشارت دادند.
فَاَقْبَلَتِ امْرَاَتُهٗ فِيْ صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوْزٌ عَقِيْمٌ ( الذاريات: ٢٩ )
Fa aqbalatim ra-atuhoo fee sarratin fasakkat wajhahaa wa qaalat 'ajoozun 'aqeem
آنگاه همسرش (ساره) فریاد زنان پیش آمد و به صورت خود زد و گفت: «(من) پیر زنی نازا هستم (چگونه فرزند میزایم؟!) [ آن زمان حضرت ساره علیها السلام 99 ساله بود. (تفسیر قرطبی 17/47).]».
قَالُوْا كَذٰلِكِۙ قَالَ رَبُّكِ ۗاِنَّهٗ هُوَ الْحَكِيْمُ الْعَلِيْمُ ۔ ( الذاريات: ٣٠ )
Qaaloo kazaaliki qaala Rabbuki innahoo huwal hakeemul 'aleem
(فرشتگان) گفتند: «پروردگار تو این چنین فرموده است، و بیگمان او حکیم داناست».