Skip to main content

وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِيْنَ سَخِرُوْا مِنْهُمْ مَّا كَانُوْا بِهٖ يَسْتَهْزِءُوْنَ ࣖ  ( الأنبياء: ٤١ )

وَلَقَدِ
و قطعاً
ٱسْتُهْزِئَ
مسخره شد
بِرُسُلٍ
پیامبرانی
مِّن
از
قَبْلِكَ
قبل تو
فَحَاقَ
پس فرود آمد
بِٱلَّذِينَ
براي كساني كه
سَخِرُوا۟
مسخره کردند
مِنْهُم
از آن‌ها
مَّا
آن چه
كَانُوا۟
استهزا می کردند آن را
بِهِۦ
استهزا می کردند آن را
يَسْتَهْزِءُونَ
استهزا می کردند آن را

Wa laqadis tuhzi'a bi-Rusulim min qablika fahaaqa billazeena sakhiroo minhum maa kaanoo bihee yastahzi'oon

و به‌راستی به پیامبران پیش از تو (نیز) استهزاء شد (و مورد تمسخر قرار گرفتند)، پس آنچه را مسخره می‌کردند، (از عذاب الهی) دامان کسانی از آن‌ها را که مسخره می‌کردند گرفت (و هلاک شدند).

توضیح

قُلْ مَنْ يَّكْلَؤُكُمْ بِالَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمٰنِۗ بَلْ هُمْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِمْ مُّعْرِضُوْنَ   ( الأنبياء: ٤٢ )

قُلْ
بگو
مَن
چه کسی
يَكْلَؤُكُم
حفظ می کند شما را
بِٱلَّيْلِ
شب
وَٱلنَّهَارِ
و روز
مِنَ
از
ٱلرَّحْمَٰنِۗ
خدای رحمان
بَلْ
بلكه
هُمْ
ايشان
عَن
از
ذِكْرِ
یاد
رَبِّهِم
پروردگارشان
مُّعْرِضُونَ
كناره گيران

Qul mai yakla 'ukum billaili wannahaari minar Rahmaan; bal hum 'an zikri Rabbihim mu'ridoon

(ای پیامبر!) بگو: «چه کسی شما را در شب و روز از (عذاب الله) رحمان نگاه می‌دارد؟ بلکه (حق این است که) آن‌ها از یاد پروردگارشان روی گردانند.

توضیح

اَمْ لَهُمْ اٰلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِّنْ دُوْنِنَاۗ لَا يَسْتَطِيْعُوْنَ نَصْرَ اَنْفُسِهِمْ وَلَا هُمْ مِّنَّا يُصْحَبُوْنَ  ( الأنبياء: ٤٣ )

أَمْ
يا
لَهُمْ
برای آنان
ءَالِهَةٌ
معبودهایی
تَمْنَعُهُم
باز می دارد آنها را
مِّن
از
دُونِنَاۚ
غیر ما
لَا
نمي‌توانند
يَسْتَطِيعُونَ
نمي‌توانند
نَصْرَ
ياري
أَنفُسِهِمْ
خودشان
وَلَا
و نه
هُم
ايشان
مِّنَّا
از ما
يُصْحَبُونَ
همراهی و حمایت می شوند

Am lahum aalihatun tamna'ulum min dooninaa; laa yastatee'oona nasra anfusihim wa laa hum minnna yus-haboon

آیا آن‌ها معبودانی دارند که (می‌توانند) آن‌ها را در برابر (عذاب) ما (حفظ کنند و) باز دارند. (آن‌ها) نمی‌توانند خودشان را یاری دهند، و نه آن‌ها از (عذاب) ما محفوظ هستند.

توضیح

بَلْ مَتَّعْنَا هٰٓؤُلَاۤءِ وَاٰبَاۤءَهُمْ حَتّٰى طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُۗ اَفَلَا يَرَوْنَ اَنَّا نَأْتِى الْاَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ اَطْرَافِهَاۗ اَفَهُمُ الْغٰلِبُوْنَ   ( الأنبياء: ٤٤ )

بَلْ
بلكه
مَتَّعْنَا
بهره مند کردیم
هَٰٓؤُلَآءِ
اين‌ها
وَءَابَآءَهُمْ
و پدرانشان
حَتَّىٰ
تا اين كه
طَالَ
طولانی شد
عَلَيْهِمُ
بر آن‌ها
ٱلْعُمُرُۗ
مدت زندگی
أَفَلَا
آیا پس نمی بینند
يَرَوْنَ
آیا پس نمی بینند
أَنَّا
همانا ما
نَأْتِى
می آییم
ٱلْأَرْضَ
زمين
نَنقُصُهَا
کم می کنیم آن را
مِنْ
از
أَطْرَافِهَآۚ
دور و بر آن
أَفَهُمُ
آیا پس آنها
ٱلْغَٰلِبُونَ
پیروزمندان

Bal matta'naa haaa'ulaaa'i wa aabaaa'ahum hattaa taala 'alaihimul 'umur; afalaa yarawna anna naatil arda nanqusuhaa min atraafihaa; afahumul ghaaliboon

بلکه، (ما) آن‌ها و پدران‌شان را (از نعمت‌های دنیوی) بهره‌مند ساختیم، تا اینکه عمرشان به درازا کشید (و مغرور شدند) آیا نمی‌بینند که ما پیوسته به سراغ (سر) زمین (کفر) می‌آییم، که آن را از اطراف (و دامنه‌هایش) می‌کاهیم؟! آیا آن‌ها پیروزند، (یا ما)؟!

توضیح

قُلْ اِنَّمَآ اُنْذِرُكُمْ بِالْوَحْيِۖ وَلَا يَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاۤءَ اِذَا مَا يُنْذَرُوْنَ   ( الأنبياء: ٤٥ )

قُلْ
بگو
إِنَّمَآ
جز اين نيست كه
أُنذِرُكُم
بیم می دهیم شما را
بِٱلْوَحْىِۚ
با وحی
وَلَا
و نمی شنود
يَسْمَعُ
و نمی شنود
ٱلصُّمُّ
ناشنوایان
ٱلدُّعَآءَ
دعوت
إِذَا
هنگامي كه
مَا
بیم داده می شوند
يُنذَرُونَ
بیم داده می شوند

Qul innamaaa unzirukum bilwahyi; wa laa yasma'us summud du'aaa'a izaa maa yunzaroon

(ای پیامبر!) بگو: «من تنها شما را به وحی هشدار می‌دهم» و کران هنگامی‌که هشدار می‌شوند، ندا را نمی‌شنوند.

توضیح

وَلَىِٕنْ مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّكَ لَيَقُوْلُنَّ يٰوَيْلَنَآ اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِيْنَ   ( الأنبياء: ٤٦ )

وَلَئِن
و قطعاً اگر
مَّسَّتْهُمْ
رسید به آنها
نَفْحَةٌ
شمّه ، وزش
مِّنْ
از
عَذَابِ
عذاب
رَبِّكَ
پروردگار تو
لَيَقُولُنَّ
البته حتماً می گویند
يَٰوَيْلَنَآ
وای بر ما
إِنَّا
همانا ما
كُنَّا
بوديم
ظَٰلِمِينَ
ظالمان

Wa la'im massat hum nafhatum min 'azaabi Rabbika la yaqoolunna yaawailanaaa innnaa kunnaa zaalimeen

اگر شمّه‌ای از عذاب پروردگارت به آن‌ها برسد، قطعاً خواهند گفت: «ای وای بر ما! بی‌گمان ما (همگی) ستمکار بودیم».

توضیح

وَنَضَعُ الْمَوَازِيْنَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيٰمَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْـًٔاۗ وَاِنْ كَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ اَتَيْنَا بِهَاۗ وَكَفٰى بِنَا حَاسِبِيْنَ   ( الأنبياء: ٤٧ )

وَنَضَعُ
و قرار می دهیم
ٱلْمَوَٰزِينَ
ترازوها
ٱلْقِسْطَ
عدل و داد
لِيَوْمِ
برای روز
ٱلْقِيَٰمَةِ
رستاخيز
فَلَا
پس ستم نمی شود
تُظْلَمُ
پس ستم نمی شود
نَفْسٌ
كسي
شَيْـًٔاۖ
چيزي
وَإِن
و اگر
كَانَ
بود
مِثْقَالَ
هم وزن
حَبَّةٍ
دانه
مِّنْ
از
خَرْدَلٍ
خردل
أَتَيْنَا
آوردیم
بِهَاۗ
آن را
وَكَفَىٰ
و بس است
بِنَا
ما را
حَٰسِبِينَ
حسابگران

Wa nada'ul mawaazeenal qista li Yawmil Qiyaamati falaa tuzlamu nafsun shai'aa; wa in kaana misqaala habbatim min khardalin atainaa bihaa; wa kafaa binaa haasibeen

و (ما) در روز قیامت ترازوهای عدل را می‌نهیم، پس به هیچ کس، هیچ ستمی نمی‌شود، و اگر (عملی) به مقدار سنگینی یک دانۀ خردل باشد، آن را (به حساب) می‌آوریم، و حساب‌رسی ما کافی است.

توضیح

وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوْسٰى وَهٰرُوْنَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاۤءً وَّذِكْرًا لِّلْمُتَّقِيْنَ ۙ  ( الأنبياء: ٤٨ )

وَلَقَدْ
و بي‌ترديد
ءَاتَيْنَا
داديم
مُوسَىٰ
موسي
وَهَٰرُونَ
و هارون
ٱلْفُرْقَانَ
جداکننده حق و باطل
وَضِيَآءً
و نور
وَذِكْرًا
و پند آموز
لِّلْمُتَّقِينَ
براي پرهيزكاران

Wa laqad aatainaa Moosa wa haaroonal Furqaana wa diyaa'anw wa zikral lilmuttaqeen

و به راستی به موسی و هارون فرقان (= جدا کنندۀ حق از باطل) و روشنی و پندی برای پرهیزگاران، دادیم.

توضیح

الَّذِيْنَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَهُمْ مِّنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُوْنَ   ( الأنبياء: ٤٩ )

ٱلَّذِينَ
كساني كه
يَخْشَوْنَ
مي‌ترسند
رَبَّهُم
پروردگارشان
بِٱلْغَيْبِ
در نهان
وَهُم
و ايشان
مِّنَ
از
ٱلسَّاعَةِ
قیامت
مُشْفِقُونَ
ترسانان

Allazeena yakhshawna Rabbahum bilghaibi wa hum minas Saa'ati mushfiqoon

(همانا) کسانی‌که در نهان از پروردگارشان می‌ترسند، و آنان از قیامت بیم دارند.

توضیح

وَهٰذَا ذِكْرٌ مُّبٰرَكٌ اَنْزَلْنٰهُۗ اَفَاَنْتُمْ لَهٗ مُنْكِرُوْنَ ࣖ  ( الأنبياء: ٥٠ )

وَهَٰذَا
و اين
ذِكْرٌ
ذکری
مُّبَارَكٌ
پر از خیر و برکت
أَنزَلْنَٰهُۚ
نازل کردیم آن را
أَفَأَنتُمْ
آیا پس شما
لَهُۥ
براي او
مُنكِرُونَ
منکران

Wa haazaa Zikrum Mubaarakun anzalnaah; afa antum lahoo munkiroon

و این (قرآن) پند مبارکی است که آن را نازل کردیم، آیا شما آن را انکار می‌کنید؟!

توضیح