وَلَا تُطِيْعُوْٓا اَمْرَ الْمُسْرِفِيْنَ ۙ ( الشعراء: ١٥١ )
Wa laa tutee'ooo amral musrifeen
و فرمان اسراف کاران را اطاعت نکنید.
الَّذِيْنَ يُفْسِدُوْنَ فِى الْاَرْضِ وَلَا يُصْلِحُوْنَ ( الشعراء: ١٥٢ )
Allazeena yufsidoona fil ardi wa laa yuslihoon
(همان) کسانیکه در زمین فساد میکنند و اصلاح نمیکنند».
قَالُوْٓا اِنَّمَآ اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِيْنَ ۙ ( الشعراء: ١٥٣ )
Qaalooo innamaa anta minal musahhareen
گفتند: «(ای صالح) جز این نیست که تو از جادوشدگانی.
مَآ اَنْتَ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَاۙ فَأْتِ بِاٰيَةٍ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّٰدِقِيْنَ ( الشعراء: ١٥٤ )
Maaa anta illaa basharum mislunaa faati bi Aayatin in kunta minas saadiqeen
تو جز بشری همانند ما نیستی، پس اگر از راستگویانی نشانهای بیاور».
قَالَ هٰذِهٖ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَّلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُوْمٍ ۚ ( الشعراء: ١٥٥ )
Qaala haazihee naaqatul lahaa shirbunw w alakum shirbu yawmim ma'loom
(صالح) گفت: «این ماده شتری است، که برای او یک نوبت آب خوردن، و برای شما (نیز) نوبت روز معینی است.
وَلَا تَمَسُّوْهَا بِسُوْۤءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيْمٍ ( الشعراء: ١٥٦ )
Wa laa tamassoohaa bisooo'in fa yaakhuzakum 'azaabu Yawmin 'Azeem
و (کمترین) آزاری به آن نرسانید، که عذاب روزی بزرگ شما را فرو میگیرد».
فَعَقَرُوْهَا فَاَصْبَحُوْا نٰدِمِيْنَ ۙ ( الشعراء: ١٥٧ )
Fa'aqaroohaa fa asbahoo naadimeen
پس آن را پی کردند، آنگاه (از کردۀ خود) پشیمان شدند.
فَاَخَذَهُمُ الْعَذَابُۗ اِنَّ فِيْ ذٰلِكَ لَاٰيَةً ۗوَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِيْنَ ( الشعراء: ١٥٨ )
Fa akhazahumul 'azaab; inna fee zaalika la Aayah; wa maa kaana aksaruhum m'mineen
پس عذاب (الهی) آنها را فرو گرفت، بیگمان در این (ماجرا) نشانهای است، و بیشتر آنها مؤمن نبودند.
وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيْزُ الرَّحِيْمُ ࣖ ( الشعراء: ١٥٩ )
Wa inna Rabbaka la Huwal 'Azeezur Raheem
و بیتردید پروردگار تو پیروزمند مهربان است.
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوْطِ ِۨالْمُرْسَلِيْنَ ۖ ( الشعراء: ١٦٠ )
kazzabat qawmu Lootinil mursaleen
قوم لوط (نیز) پیامبران (الله) را تکذیب کردند.