فَلَمَّا تَرَاۤءَ الْجَمْعٰنِ قَالَ اَصْحٰبُ مُوْسٰٓى اِنَّا لَمُدْرَكُوْنَ ۚ ( الشعراء: ٦١ )
Dhe kur u panë dy grupet, shokët e Musait Thanë: “Me siguri na zunë!”
قَالَ كَلَّاۗ اِنَّ مَعِيَ رَبِّيْ سَيَهْدِيْنِ ( الشعراء: ٦٢ )
Ai (Musai) tha: Kurrsesi, me mua është Zoti im, Ai do të më udhëzojë”
فَاَوْحَيْنَآ اِلٰى مُوْسٰٓى اَنِ اضْرِبْ بِّعَصَاكَ الْبَحْرَۗ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيْمِ ۚ ( الشعراء: ٦٣ )
Ndërsa Ne Musait i thamë: “Meshkopin tënd bjeri detit”. Deti u nda dhe çdo pjesë u bë si kodër e madhe
وَاَزْلَفْنَا ثَمَّ الْاٰخَرِيْنَ ۚ ( الشعراء: ٦٤ )
E Ne i afruam atje të tjerët (ata të faraonit)
وَاَنْجَيْنَا مُوْسٰى وَمَنْ مَّعَهٗٓ اَجْمَعِيْنَ ۚ ( الشعراء: ٦٥ )
Dhe Ne e shpëtuam Musain dhe të gjithë ata që ishin me të
ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَرِيْنَ ۗ ( الشعراء: ٦٦ )
Kurse të tjerët i përmbytëm në ujë
اِنَّ فِيْ ذٰلِكَ لَاٰيَةً ۗوَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِيْنَ ( الشعراء: ٦٧ )
Vërtet, në këtë (ngjarje) ka fakte, por megjithatë shumica nuk besuan
وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيْزُ الرَّحِيْمُ ࣖ ( الشعراء: ٦٨ )
Nuk ka dyshim se Zoti yt është i gjithfuqishëm dhe i mëshirshëm
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَاَ اِبْرٰهِيْمَ ۘ ( الشعراء: ٦٩ )
Lexoju (nga ajo që të shpallëm ty Muhammed) atyre ngjarjen e Ibrahimit
اِذْ قَالَ لِاَبِيْهِ وَقَوْمِهٖ مَا تَعْبُدُوْنَ ( الشعراء: ٧٠ )
Kur i tha babait të vet dhe popullit të vet: “çka jeni duke adhuruar?”