اَمْ لَهُمْ شُرَكَاۤءُۚ فَلْيَأْتُوْا بِشُرَكَاۤىِٕهِمْ اِنْ كَانُوْا صٰدِقِيْنَ ( القلم: ٤١ )
Am lahum shurakaaa'u falyaatoo bishurakaaa 'ihim in kaanoo saadiqeen
و یا اینکه آنها (معبودان و) شریکانی دارند، پس اگر است میگویند باید شریکان (و معبودان) خویش را بیاورند.
يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَّيُدْعَوْنَ اِلَى السُّجُوْدِ فَلَا يَسْتَطِيْعُوْنَۙ ( القلم: ٤٢ )
Yawma yukshafu 'am saaqinw wa yud'awna ilas sujoodi falaa yastatee'oon
روزیکه (کار بالا گیرد و الله متعال برای داوری میان خلائق بیاید) ساق برهنه و مکشوف گردد، و (مشرکان) دعوت به سجود میشوند، ولی نمیتوانند (سجده کنند).
خَاشِعَةً اَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۗوَقَدْ كَانُوْا يُدْعَوْنَ اِلَى السُّجُوْدِ وَهُمْ سَالِمُوْنَ ( القلم: ٤٣ )
Khaashi'atan absaaruhum tarhaquhum zillatunw wa qad kaanoo yud'awna ilassujoodi wa hum saalimoon
(در حالیکه) دیدگانشان (از ندامت و خجالت) فرو افتاده و ذلّت و خواری وجودشان را در بر گرفته است، و یقیناً که پیش از آن (در دنیا) در حالیکه سالم بودند به سجود فرا خوانده میشدند.
فَذَرْنِيْ وَمَنْ يُّكَذِّبُ بِهٰذَا الْحَدِيْثِۗ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُوْنَۙ ( القلم: ٤٤ )
Fazarnee wa many yukazzibu bihaazal hadeesi sanastad rijuhum min haisu laa ya'lamoon
پس (ای پیامبر) مرا با آن کسیکه این سخن (قرآن) را تکذیب میکند واگذار، ما آنان را از آنجاییکه نمیدانند بتدریج خواهیم گرفت.
وَاُمْلِيْ لَهُمْۗ اِنَّ كَيْدِيْ مَتِيْنٌ ( القلم: ٤٥ )
Wa umlee lahum; inna kaidee mateen
و به آنها مهلت میدهم، بیگمان مکر (و تدبیر) من استوار (و محکم) است.
اَمْ تَسْـَٔلُهُمْ اَجْرًا فَهُمْ مِّنْ مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُوْنَۚ ( القلم: ٤٦ )
Am tas'aluhum ajran fahum mim maghramim musqaloon
(ای پیامبر) آیا تو از آنها مزدی درخواست میکنی، که (آنها از ادای آن در رنجند، و) برایشان سنگین است؟!
اَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُوْنَ ( القلم: ٤٧ )
Am 'indahumul ghaibu fahum yaktuboon
یا (اسرار) غیب نزد آنهاست، پس آنان (از آن) مینویسند.
فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوْتِۘ اِذْ نَادٰى وَهُوَ مَكْظُوْمٌۗ ( القلم: ٤٨ )
Fasbir lihkmi rabbika wa laa takun kasaahibil boot; iz naadaa wa huwa makzoom
پس (ای پیامبر) برای فرمان (و حکم) پروردگارت صبر کن، و مانند صاحب ماهی (= یونس بن متی) مباش، هنگامیکه سرشار از غم و اندوه بود (الله را) نداد کرد.
لَوْلَآ اَنْ تَدَارَكَهٗ نِعْمَةٌ مِّنْ رَّبِّهٖ لَنُبِذَ بِالْعَرَاۤءِ وَهُوَ مَذْمُوْمٌ ( القلم: ٤٩ )
Law laaa an tadaara kahoo ni'matum mir rabbihee lanubiza bil'araaa'i wa huwa mazmoom
اگر نعمت (و رحمتی) از سوی پروردگارش او را در نمییافت، یقیناً (از شکم ماهی) به صحرای بی آب و علف بیرون افکنده میشد، در حالیکه او بدحال (و نکوهیده) بود.
فَاجْتَبٰىهُ رَبُّهٗ فَجَعَلَهٗ مِنَ الصّٰلِحِيْنَ ( القلم: ٥٠ )
Fajtabaahu rabbuhoo faja'alahoo minas saaliheen
پس پروردگارش او را برگزید، و او را از صالحان قرار داد.