Skip to main content

وَكَمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْيَةٍ كَانَتْ ظَالِمَةً وَّاَنْشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا اٰخَرِيْنَ   ( الأنبياء: ١١ )

wakam
وَكَمْ
Dhe sa shumë
qaṣamnā
قَصَمْنَا
Ne shpartalluam
min
مِن
nga
qaryatin
قَرْيَةٍ
vendbanime
kānat
كَانَتْ
(që) ishin
ẓālimatan
ظَالِمَةً
zullumqare
wa-anshanā
وَأَنشَأْنَا
dhe Ne ngritëm
baʿdahā
بَعْدَهَا
pas tyre
qawman
قَوْمًا
popuj
ākharīna
ءَاخَرِينَ
të tjerë.

Ne shpartalluam sa vendbanime që ishin mizore, e ne vend të tyre sollëm popull tjetër

Tefsir

فَلَمَّآ اَحَسُّوْا بَأْسَنَآ اِذَا هُمْ مِّنْهَا يَرْكُضُوْنَ ۗ  ( الأنبياء: ١٢ )

falammā
فَلَمَّآ
Pastaj kur
aḥassū
أَحَسُّوا۟
ata e ndienin
basanā
بَأْسَنَآ
ndëshkimin Tonë
idhā
إِذَا
fill
hum
هُم
ata
min'hā
مِّنْهَا
prej tij
yarkuḍūna
يَرْكُضُونَ
vraponin.

E ata kur e hetonin forcën e dënimit tonë, iknin me shpejtësi

Tefsir

لَا تَرْكُضُوْا وَارْجِعُوْٓا اِلٰى مَآ اُتْرِفْتُمْ فِيْهِ وَمَسٰكِنِكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْـَٔلُوْنَ   ( الأنبياء: ١٣ )

لَا
Mos
tarkuḍū
تَرْكُضُوا۟
vraponi
wa-ir'jiʿū
وَٱرْجِعُوٓا۟
por kthehuni
ilā
إِلَىٰ
tek
مَآ
ajo çfarë
ut'rif'tum
أُتْرِفْتُمْ
ju dhurua luks
fīhi
فِيهِ
në të
wamasākinikum
وَمَسَٰكِنِكُمْ
dhe vendbanimet tuaja
laʿallakum
لَعَلَّكُمْ
ashtu që ju
tus'alūna
تُسْـَٔلُونَ
të pyeteni.

(atëherë atyre u thuhet) Mos ikni, po kthehuni në begatitë dhe në vendbanimet tuaja se ndoshta do të mund të merreni vesh (e gjithë kjo ishte një ironi kndër tyre)

Tefsir

قَالُوْا يٰوَيْلَنَآ اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِيْنَ   ( الأنبياء: ١٤ )

qālū
قَالُوا۟
Ata thanë
yāwaylanā
يَٰوَيْلَنَآ
"O kuku ç'na gjeti!
innā
إِنَّا
Vërtet
kunnā
كُنَّا
ne ishim
ẓālimīna
ظَٰلِمِينَ
zullumqarë".

Ata thonin: “O shkatërrimi ynë, vërtet ne ishim zullumqarë!”

Tefsir

فَمَا زَالَتْ تِّلْكَ دَعْوٰىهُمْ حَتّٰى جَعَلْنٰهُمْ حَصِيْدًا خَامِدِيْنَ   ( الأنبياء: ١٥ )

famā
فَمَا
E nuk
zālat
زَالَت
pushoi
til'ka
تِّلْكَ
ai
daʿwāhum
دَعْوَىٰهُمْ
rënkim i tyre
ḥattā
حَتَّىٰ
derisa
jaʿalnāhum
جَعَلْنَٰهُمْ
Ne i bëmë ata
ḥaṣīdan
حَصِيدًا
të korrur
khāmidīna
خَٰمِدِينَ
të shuar.

Mjerimi i tyre vazhdoi ashtu derisa i bëmë të korrur e të ftohur (të vdekur)

Tefsir

وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاۤءَ وَالْاَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لٰعِبِيْنَ   ( الأنبياء: ١٦ )

wamā
وَمَا
Dhe nuk
khalaqnā
خَلَقْنَا
Ne e krijuam
l-samāa
ٱلسَّمَآءَ
qiellin
wal-arḍa
وَٱلْأَرْضَ
dhe tokën
wamā
وَمَا
dhe çfarë (është)
baynahumā
بَيْنَهُمَا
mes atyre dyve
lāʿibīna
لَٰعِبِينَ
duke luajtur.

Ne nuk e krijuam qiellin, tokën e çdo gjë çka mes tyre shkel e shko (pa qëllim të caktuar)

Tefsir

لَوْ اَرَدْنَآ اَنْ نَّتَّخِذَ لَهْوًا لَّاتَّخَذْنٰهُ مِنْ لَّدُنَّآ ۖاِنْ كُنَّا فٰعِلِيْنَ   ( الأنبياء: ١٧ )

law
لَوْ
Sikur
aradnā
أَرَدْنَآ
Ne të dëshironim
an
أَن
nattakhidha
نَّتَّخِذَ
Ne të merrnim
lahwan
لَهْوًا
argëtim (grua)
la-ittakhadhnāhu
لَّٱتَّخَذْنَٰهُ
sigurisht Ne do të merrnim atë
min
مِن
nga
ladunnā
لَّدُنَّآ
rrethi Ynë
in
إِن
nëse
kunnā
كُنَّا
Ne do të ishim
fāʿilīna
فَٰعِلِينَ
veprues.

Sikur të kishim dashur të zbavitemi dhe sikur të donim ta bënim atë, Ne do të zbaviteshim në kompetencën Tonë, por Ne nuk bëmë atë

Tefsir

بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَيَدْمَغُهٗ فَاِذَا هُوَ زَاهِقٌۗ وَلَكُمُ الْوَيْلُ مِمَّا تَصِفُوْنَ   ( الأنبياء: ١٨ )

bal
بَلْ
Jo por
naqdhifu
نَقْذِفُ
Ne godasim
bil-ḥaqi
بِٱلْحَقِّ
me të vërtetën
ʿalā
عَلَى
mbi
l-bāṭili
ٱلْبَٰطِلِ
të pavërtetën
fayadmaghuhu
فَيَدْمَغُهُۥ
e ajo ia përplas kokën
fa-idhā
فَإِذَا
kur përnjëherë
huwa
هُوَ
ajo (bëhet)
zāhiqun
زَاهِقٌۚ
e shuar.
walakumu
وَلَكُمُ
Dhe për ju
l-waylu
ٱلْوَيْلُ
(është) mjerimi
mimmā
مِمَّا
nga ajo çfarë
taṣifūna
تَصِفُونَ
ju përshkruani.

Përkundrazi, Ne të pavërtetën e godasim me të vërtetën dhe ajo (e vërteta) triumfon mbi të ndërsa ajo (gënjeshtra) zhduket. E juve (jobesimtarëve) u takon shkatërrimi, për atë që i përshkruani (Zotit, si fëmijë etj)

Tefsir

وَلَهٗ مَنْ فِى السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِۗ وَمَنْ عِنْدَهٗ لَا يَسْتَكْبِرُوْنَ عَنْ عِبَادَتِهٖ وَلَا يَسْتَحْسِرُوْنَ ۚ  ( الأنبياء: ١٩ )

walahu
وَلَهُۥ
Dhe Atij i përket
man
مَن
secili
فِى
l-samāwāti
ٱلسَّمَٰوَٰتِ
qiej
wal-arḍi
وَٱلْأَرْضِۚ
dhe tokë.
waman
وَمَنْ
E ata që
ʿindahu
عِندَهُۥ
(janë) pranë Tij
لَا
nuk
yastakbirūna
يَسْتَكْبِرُونَ
shfaqin mendjemadhësi
ʿan
عَنْ
ndaj
ʿibādatihi
عِبَادَتِهِۦ
adhurimit të Tij
walā
وَلَا
dhe nuk
yastaḥsirūna
يَسْتَحْسِرُونَ
kanë monotoni.

Vetëm e Tij është çdo gjë që është në qiej e tokë! E ata që janë pranë TIj (melaiket), nuk shprehin mendjemadhësi në adhurim ndaj Tij, e as nuk u bëhet (ibadet) monotn

Tefsir

يُسَبِّحُوْنَ الَّيْلَ وَالنَّهَارَ لَا يَفْتُرُوْنَ   ( الأنبياء: ٢٠ )

yusabbiḥūna
يُسَبِّحُونَ
Ata e lartësojnë (Atë)
al-layla
ٱلَّيْلَ
natën
wal-nahāra
وَٱلنَّهَارَ
dhe ditën
لَا
nuk
yafturūna
يَفْتُرُونَ
ligështohen.

Ata lartësojnë (All-llahun) natë e ditë dhe nuk mërziten

Tefsir