قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ اَيُّهَا الْمُرْسَلُوْنَۚ ( الذاريات: ٣١ )
Qaala famaa khatbukum ayyuhal mursaloon
(ابراهیم) گفت: «پس ای فرستادگان (الله) کار و مأموریت شما چیست؟!».
قَالُوْٓ اِنَّآ اُرْسِلْنَآ اِلٰى قَوْمٍ مُّجْرِمِيْنَۙ ( الذاريات: ٣٢ )
Qaalooo innaaa ursilnaaa ilaa qawmim mujrimeen
(فرشتگان) گفتند: «بیگمان ما بسوی قومی مجرم (و گناهکار) [ یعنی قوم لوط که گناهانی از قبیل شرک، لواطت، و فساد در زمین و .. در میان آنها وجود داشت.] فرستاده شدهایم،
لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجَارَةً مِّنْ طِيْنٍۙ ( الذاريات: ٣٣ )
Linursila 'alaihim hijaa ratam min teen
تا سنگهای از گل بر (سر) آنها فرود آوریم.
مُّسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِيْنَ ( الذاريات: ٣٤ )
Musawwamatan 'inda rabbika lilmusrifeen
(سنگهایی) که نزد پروردگارت برای اسرافکاران نشان گذاری شده است.
فَاَخْرَجْنَا مَنْ كَانَ فِيْهَا مِنَ الْمُؤْمِنِيْنَۚ ( الذاريات: ٣٥ )
Fa akhrajnaa man kaana feehaa minal mu'mineen
پس کسانی از مؤمنان را که در آن (شهرهای قوم لوط) بودند (پیش از نزول عذاب) بیرون آوردیم.
فَمَا وَجَدْنَا فِيْهَا غَيْرَ بَيْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِيْنَۚ ( الذاريات: ٣٦ )
Famaa wajadnaa feehaa ghaira baitim minal muslimeen
و جز یک خانه از مسلمانان در آن (شهرها) نیافتیم.
وَتَرَكْنَا فِيْهَآ اٰيَةً لِّلَّذِيْنَ يَخَافُوْنَ الْعَذَابَ الْاَلِيْمَۗ ( الذاريات: ٣٧ )
Wa taraknaa feehaaa aayatal lillazeena yakhaafoonal 'azaabal aleem
و در آن (شهرهای ویران شده) نشانۀ (روشن) برای کسانیکه از عذاب دردناک میترسند بر جای گذاشتیم [ این نشانهها تاکنون باقی است، این آبادیها در (ساحل) جنوبی دریای اردن (بحر المیت) قرار داشت و این تنها دریایی است که هیچ نوع موجودات زندهای در آن زندگی نمیکند.].
وَفِيْ مُوْسٰىٓ اِذْ اَرْسَلْنٰهُ اِلٰى فِرْعَوْنَ بِسُلْطٰنٍ مُّبِيْنٍ ( الذاريات: ٣٨ )
Wa fee Moosaaa iz arsalnaahu ilaa Fir'wna bisultaa nim mubeen
و (نیز) در (داستان) موسی (نشانه و عبرتی است) هنگامیکه او را با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم،
فَتَوَلّٰى بِرُكْنِهٖ وَقَالَ سٰحِرٌ اَوْ مَجْنُوْنٌ ( الذاريات: ٣٩ )
Fatawalla biruknihee wa qaala saahirun aw majnoon
پس (فرعون) با قدرت (و لشکر) خویش روی گرداند، و گفت: «(این مرد) جادوگر یا دیوانه است».
فَاَخَذْنٰهُ وَجُنُوْدَهٗ فَنَبَذْنٰهُمْ فِى الْيَمِّ وَهُوَ مُلِيْمٌۗ ( الذاريات: ٤٠ )
Fa akhaznaahu wa junoo dahoo fanabaznaahum fil yammi wa huwa muleem
آنگاه او و لشکریانش را گرفتیم و آنان را به دریا افکندیم در حالیکه او سزاوار سرزنش بود.