فَفَتَحْنَآ اَبْوَابَ السَّمَاۤءِ بِمَاۤءٍ مُّنْهَمِرٍۖ ( القمر: ١١ )
Fafatahnaaa abwaabas sa maaa'i bimaa'im munhamir
آنگاه درهای آسمان را با آبی (فراوان و) فروریزنده گشودیم.
وَّفَجَّرْنَا الْاَرْضَ عُيُوْنًا فَالْتَقَى الْمَاۤءُ عَلٰٓى اَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ۚ ( القمر: ١٢ )
Wa fajjamal arda 'uyoonan faltaqal maaa'u 'alaaa amrin qad qudir
و از زمین چشمههای جوشاندیم (و جاری نمودیم). پس این (دو) آب (آسمان و زمین) برای امری که مقدر شده بود باهم درآمیختند.
وَحَمَلْنٰهُ عَلٰى ذَاتِ اَلْوَاحٍ وَّدُسُرٍۙ ( القمر: ١٣ )
Wa hamalnaahu 'alaa zaati alwaahinw wa dusur
و او (= نوح) را بر (مرکبی) ساخته شده از تخته و میخ سوار کردیم.
تَجْرِيْ بِاَعْيُنِنَاۚ جَزَاۤءً لِّمَنْ كَانَ كُفِرَ ( القمر: ١٤ )
Tajree bi a'yuninaa jazaaa 'al liman kaana kufir
زیر نظر (و حفاظت) ما روان بود، کیفری بود برای کسانیکه کافر شده بودند.
وَلَقَدْ تَّرَكْنٰهَآ اٰيَةً فَهَلْ مِنْ مُّدَّكِرٍ ( القمر: ١٥ )
Wa laqat taraknaahaad aayatan fahal mim muddakir
و به راستی ما این (ماجرا) را (به عنوان) نشانهای بر جای گذاشتیم، پس آیا کسی هست که پند گیرد؟!
فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِيْ وَنُذُرِ ( القمر: ١٦ )
Fakaifa kaana 'azaabee wa nuzur
پس (بنگرید) عذاب و هشدارهای من چگونه بود؟!
وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْاٰنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُّدَّكِرٍ ( القمر: ١٧ )
Wa laqad yassamal Quraana liz zikri fahal mimmuddakir
و یقیناً ما قرآن را برای تذکر آسان نمودیم، پس آیا کسی هست که متذکر شود؟!
كَذَّبَتْ عَادٌ فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِيْ وَنُذُرِ ( القمر: ١٨ )
Kazzabat 'Aadun fakaifa kaana 'azaabee wa nuzur
(قوم) عاد (نیز) تکذیب کردند، پس (بنگرید) عذاب و هشدارهای من چگونه بود؟!
اِنَّآ اَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيْحًا صَرْصَرًا فِيْ يَوْمِ نَحْسٍ مُّسْتَمِرٍّۙ ( القمر: ١٩ )
Innaa arsalnaa 'alaihim reehan sarsaran fee Yawmi nahsim mustamirr
ما تند باد سرد (وحشتناکی) در روزی شوم طولانی بر آنها فرستادیم.
تَنْزِعُ النَّاسَۙ كَاَنَّهُمْ اَعْجَازُ نَخْلٍ مُّنْقَعِرٍ ( القمر: ٢٠ )
Tanzi;un naasa ka anna huma'jaazu nakhlim munqa'ir
که مردم را (از جا) بر میکند، گویی که آنها تنههای نخل ریشه کن شدهاند.