فَتَنَادَوْا مُصْبِحِيْنَۙ ( القلم: ٢١ )
Ata në mëngjes thërritnin njëri-tjetrin
اَنِ اغْدُوْا عَلٰى حَرْثِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صَارِمِيْنَ ( القلم: ٢٢ )
Ngrihuni herët te prodhimet e tuaja, nëse doni t’i vilni
فَانْطَلَقُوْا وَهُمْ يَتَخَافَتُوْنَۙ ( القلم: ٢٣ )
Dhe ata vajtënduke pëshpëritur në mes vete (të mos i dëgjojnë kush)
اَنْ لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِّسْكِيْنٌۙ ( القلم: ٢٤ )
Të mos lejojnë të afrohet sot në të asnjë i varfër
وَّغَدَوْا عَلٰى حَرْدٍ قَادِرِيْنَ ( القلم: ٢٥ )
Të mos lejojnë të afrohet sot në të asnjë i varfër
فَلَمَّا رَاَوْهَا قَالُوْٓا اِنَّا لَضَاۤلُّوْنَۙ ( القلم: ٢٦ )
E kur e panë atë, thanë: “S’ka dyshim, ne kemi humbur (rrugën)”
بَلْ نَحْنُ مَحْرُوْمُوْنَ ( القلم: ٢٧ )
Jo, (ne nuk kemi humbur rrugën) por pakemi mbetur pa të
قَالَ اَوْسَطُهُمْ اَلَمْ اَقُلْ لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُوْنَ ( القلم: ٢٨ )
Ai me maturi prej tyre tha: “A nuk ju thahë përse nuk e përmendi Zotin?”
قَالُوْا سُبْحٰنَ رَبِّنَآ اِنَّا كُنَّا ظٰلِمِيْنَ ( القلم: ٢٩ )
Atëherë ata thanë: “I pafajshëm është Zoti ynë, ne ishim të padrejtë”
فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰى بَعْضٍ يَّتَلَاوَمُوْنَ ( القلم: ٣٠ )
Dhe u kthyen e po e qortojën njëri-tjetrin