قَالُوْا نَعْبُدُ اَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عٰكِفِيْنَ ( الشعراء: ٧١ )
Qaaloo na'budu asnaaman fanazallu lahaa 'aakifeen
گفتند: «بتهایی را میپرستیم، و پیوسته برای (عبادت) آنها معتکف هستیم.
قَالَ هَلْ يَسْمَعُوْنَكُمْ اِذْ تَدْعُوْنَ ۙ ( الشعراء: ٧٢ )
Qaala hal yasma'oona kum iz tad'oon
(ابراهیم) گفت: «آیا هنگامیکه آنها را میخوانید (صدای) شما را میشنوند؟!
اَوْ يَنْفَعُوْنَكُمْ اَوْ يَضُرُّوْنَ ( الشعراء: ٧٣ )
Aw yanfa'oonakum aw yadurroon
یا سود و زیانی به شما میرسانند؟!».
قَالُوْا بَلْ وَجَدْنَآ اٰبَاۤءَنَا كَذٰلِكَ يَفْعَلُوْنَ ( الشعراء: ٧٤ )
Qaaloo bal wajadnaaa aabaaa 'anaa kazaalika yaf'aloon
گفتند: «(نه) بلکه ما نیاکان خود را یافتیم که چنین میکردند».
قَالَ اَفَرَءَيْتُمْ مَّا كُنْتُمْ تَعْبُدُوْنَ ۙ ( الشعراء: ٧٥ )
Qaala afara 'aitum maa kuntum ta'budoon
(ابراهیم) گفت: «آیا دیدید چیزهایی را که پیوسته عبادت میکردید،
اَنْتُمْ وَاٰبَاۤؤُكُمُ الْاَقْدَمُوْنَ ۙ ( الشعراء: ٧٦ )
Antum wa aabaaa'ukumul aqdamoon
شما و نیاکان پیشین شما.
فَاِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّيْٓ اِلَّا رَبَّ الْعٰلَمِيْنَ ۙ ( الشعراء: ٧٧ )
Fa innahum 'aduwwwul leee illaa Rabbal 'aalameen
پس همۀ آنها دشمن من هستند، جز پروردگار جهانیان.
الَّذِيْ خَلَقَنِيْ فَهُوَ يَهْدِيْنِ ۙ ( الشعراء: ٧٨ )
Allazee khalaqanee fa Huwa yahdeen
(همان) کسیکه مرا آفرید، پس او مرا هدایت میکند.
وَالَّذِيْ هُوَ يُطْعِمُنِيْ وَيَسْقِيْنِ ۙ ( الشعراء: ٧٩ )
Wallazee Huwa yut'imunee wa yasqeen
و کسیکه او به من غذا میدهد و سیراب مینماید.
وَاِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِيْنِ ۙ ( الشعراء: ٨٠ )
Wa izaa mardtu fahuwa yashfeen
و هنگامیکه بیمار شوم پس او مرا شفا میدهد.