وَنَبِّئْهُمْ عَنْ ضَيْفِ اِبْرٰهِيْمَۘ ( الحجر: ٥١ )
Wa nabbi'hum 'an daifi Ibraaheem
و آنها را از مهمانان ابراهیم خبر ده.
اِذْ دَخَلُوْا عَلَيْهِ فَقَالُوْا سَلٰمًاۗ قَالَ اِنَّا مِنْكُمْ وَجِلُوْنَ ( الحجر: ٥٢ )
Iz dakhaloo 'alaihi faqaaloo salaaman qaala innaa minkum wajiloon
چون بر او وارد شدند، و سلام گفتند. (ابراهیم) گفت: «همانا ما از شما می‌ترسیم»
قَالُوْا لَا تَوْجَلْ اِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلٰمٍ عَلِيْمٍ ( الحجر: ٥٣ )
Qaaloo la tawjal innaa nubashshiruka bighulaamin 'aleem
گفتند: «نترس، بی‌گمان ما تو را به پسری دانا بشارت می‌دهیم»
قَالَ اَبَشَّرْتُمُوْنِيْ عَلٰٓى اَنْ مَّسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُوْنَ ( الحجر: ٥٤ )
Qaala abashshartumoonee 'alaaa am massaniyal kibaru fabima tubashshiroon
(ابراهیم) گفت: «آیا به من (این) بشارت می‌دهید با اینکه پیری به من رسیده است؟ پس به چه چیز بشارت می‌دهید؟!».
قَالُوْا بَشَّرْنٰكَ بِالْحَقِّ فَلَا تَكُنْ مِّنَ الْقٰنِطِيْنَ ( الحجر: ٥٥ )
Qaaloo bashsharnaaka bilhaqqi falaa takum minal qaaniteen
گفتند: «تو را به حق بشارت دادیم، پس از نا امیدان نباش».
قَالَ وَمَنْ يَّقْنَطُ مِنْ رَّحْمَةِ رَبِّهٖٓ اِلَّا الضَّاۤلُّوْنَ ( الحجر: ٥٦ )
Qaala wa mai yaqnatu mir rahmati Rabbiheee illad daaaloon
(ابراهیم) گفت: «و چه کسی جز گمراهان از رحمت پروردگارش نا امید می‌شود؟!».
قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ اَيُّهَا الْمُرْسَلُوْنَ ( الحجر: ٥٧ )
Qaala famaa khatbukum aiyuhal mursaloon
(آنگاه) گفت: «پس ای فرستادگان (الله) مقصود شما چیست؟».
قَالُوْٓا اِنَّآ اُرْسِلْنَآ اِلٰى قَوْمٍ مُّجْرِمِيْنَۙ ( الحجر: ٥٨ )
Qaaloo innaaa ursilnaaa ilaa qawmim mujrimeen
گفتند: «همانا ما به سوی قوم گنهکار فرستاده شده‌ایم (تا آنها را هلاک کنیم).
اِلَّآ اٰلَ لُوْطٍۗ اِنَّا لَمُنَجُّوْهُمْ اَجْمَعِيْنَۙ ( الحجر: ٥٩ )
Illaaa Aala Loot; innaa lamunajjoohum ajma'een
جز خاندان لوط که ما حتماً همۀ آنها را نجات خواهیم داد.
اِلَّا امْرَاَتَهٗ قَدَّرْنَآ اِنَّهَا لَمِنَ الْغٰبِرِيْنَ ࣖ ( الحجر: ٦٠ )
Illam ra atahoo qaddarnaaa innahaa laminal ghaabireen
مگر همسر او که مقدر داشتیم او قطعاً از بازماندگان (و هلاکت شوندگان) باشد».