الَّذِيْنَ طَغَوْا فِى الْبِلَادِۖ ( الفجر: ١١ )
Allazeena taghaw fil bilaad
(همان) کسانیکه در شهرها طغیان (و سرکشی) کردند.
فَاَكْثَرُوْا فِيْهَا الْفَسَادَۖ ( الفجر: ١٢ )
Fa aksaroo feehal fasaad
پس در آنها بسیار فساد به بار آوردند.
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍۖ ( الفجر: ١٣ )
Fasabba 'alaihim Rabbuka sawta 'azaab
آنگاه پروردگارت تازیانه عذاب را بر آنان فرو آورد.
اِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِۗ ( الفجر: ١٤ )
Inna Rabbaka labil mirsaad
یقیناً پروردگار تو در کمینگاه است.
فَاَمَّا الْاِنْسَانُ اِذَا مَا ابْتَلٰىهُ رَبُّهٗ فَاَكْرَمَهٗ وَنَعَّمَهٗۙ فَيَقُوْلُ رَبِّيْٓ اَكْرَمَنِۗ ( الفجر: ١٥ )
Fa ammal insaanu izaa mab talaahu Rabbuhoo fa akramahoo wa na' 'amahoo fa yaqoolu Rabbeee akraman
پس اما انسان هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و او را گرامی دارد و به او نعمت بخشد، (مغرور میشود و) میگوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است».
وَاَمَّآ اِذَا مَا ابْتَلٰىهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهٗ ەۙ فَيَقُوْلُ رَبِّيْٓ اَهَانَنِۚ ( الفجر: ١٦ )
Wa ammaaa izaa mabtalaahu faqadara 'alaihi rizqahoo fa yaqoolu Rabbeee ahaanan
و اما هنگامیکه او را بیازماید، پس روزیش را بر او تنگ گیرد (ناامید میشود و) میگوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».
كَلَّا بَلْ لَّا تُكْرِمُوْنَ الْيَتِيْمَۙ ( الفجر: ١٧ )
Kalla bal laa tukrimooo nal yateem
هرگز چنین نیست (که شما میپندارید)، بلکه یتیم را گرامی نمیدارید.
وَلَا تَحٰۤضُّوْنَ عَلٰى طَعَامِ الْمِسْكِيْنِۙ ( الفجر: ١٨ )
Wa laa tahaaaddoona 'alaata'aamil miskeen
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب و تشویق نمیکنید.
وَتَأْكُلُوْنَ التُّرَاثَ اَكْلًا لَّمًّاۙ ( الفجر: ١٩ )
Wa taakuloonat turaasa aklal lammaa
و میراث را حریصانه میخورید (و حق دیگران را نمیدهید).
وَّتُحِبُّوْنَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّاۗ ( الفجر: ٢٠ )
Wa tuhibboonal maala hubban jammaa
و مال و ثروت (دنیا) را بسیار دوست دارید.